Kafiye tutmazsa umrumda sanırsın
Ne sen melek ne ben melek Allah’tan korkarsın
Yanılırsın yanarsın bir hoşa kanarsın
O hoş adem benim, sen benimle yanarsın
Hani ara sıra efkar basar da insanı, içini kağıda dökmek istersin, bunlar da öyle "gine efkar bastı gönlümü" makamından bir tür deneme ler. Taa 1950'1erin sonundan bu yana, bugüne kadar yazdığım ve asla şiir adını vermeye cesaret edemediğim türden işçilikler öyle.
Bazen bir dosya kağıdına bazen bir peçetenin arkasına yazıverdiğim içimden gelen şeyler. Bunları böylece yazdım. İçimden düştüğü gibi. Bir gazal'ın bir dişi gazala düştüğü gibi..
7 Nisan 1980'de hakka yürüyen babam Mehmet İbrahim KARACA'yı 22 Temmuz 1992'de Allah'a kavuşan anam İrma Toto KARACA'yı çok özlüyorum.
Keşke sağ olaydılar, beni İlkim'le göreydiler... Anam benim, babam benim
Sizi çok özledim.
Omür Dediğin Ne Ki?
Yürek hisseder
Beyin emreder
Dil söyler
İlle de gözler...
Zehir zemberek sözler
Yaşarken öldürmeye yeter
Ömür dediğin ne ki?
Bir an içinde geçer
Yıldızlar gibi
Doğar, yaşar, kayar sonra
Sürer ömür sürer, sürer...