Gecenin Hikayesi Dora Sözleri ve Alıntıları
Gecenin Hikayesi Dora sözleri ve alıntılarını, Gecenin Hikayesi Dora kitap alıntılarını, Gecenin Hikayesi Dora en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
''Nesiniz siz!'' dedi adam korkuyla. ''Neyden bahsediyorsunuz?''
''Azrail'den korkar mısın?'' diye sordum tatlı tatlı gözlerimi sakınmadan. ''Onun çırağı olduğumu varsay. İstediğimi vermezsen kapını ecel çalacak.''
“Saudede... Kaybedilenler için duyulan buruk özlem, Portekizce bir kelimedir. Yitirilmiş bir aşk veya gerçekleşmesi mümkün olmayan bir hayal, bizi benzer bir hasret duygusunun içine hapseder. Şu anda sahip olamadıklarımızı, geçmişte ya da zihnimizde kurguladığımız bir gelecekte aramanın ve nasıl ulaşacağımızı bilememenin acziyle ezilmek, yine de hayal kurmaktan vazgeçmemektir. Kavuşmak istediklerimizi düşleyip tebessüm ederken, umutsuzluğun hüznüyle ağlamak istemek, demektir.”
Sayfa 62 - Doruk IlgazKitabı okudu
''Unutma, ne zaman kendini yalnız hissedersen gökyüzünden fotoğrafını çekiyor olacağım.''
Hayattayken arkamı dönemediğim bir adamın mezar taşına sırtımı döndüm.
''Nasılsın böcek?'' diye sordum başımı ona doğru çevirip yastığa bıraktım.
''İyiyim,'' dedi Pamir dudaklarını yalayıp, ''Ama sen niye iyi değilsin abla?''
''Yorgunum,'' diye yalan söyledim onu kendime doğru çekerken. Biraz uyursam iyi olacak. Sen de uyu bakalım böcek.''
Uyu ki unut büyüyemediğini. Yaşayamadığını unut. Uyu ki görme nasıl bir dünyada yaşadığını. Uyu ki görme nasıl bir hayata mahkum edildiğimizi. Uyu ki görme dünyanın her yanında dili, dini, ırkı ne olursa olsun çocuklara yapılanları. Şen kıkırdamaların yükseleceği bahçelerde ölüm kokulu çığlıklarını duymadan uyu. Oysa çocuklar, ölmek için, korkmak için, ağlamak için, savaşların ortasında kalmak için, annelerinin koynundan koparılmak için... Çok fazla çocuklar.
' Kendine vurduğun zincirleri kır artık. Ruhun gitgide paslanıyor..
Sayfa 330Kitabı okudu
''Aşık olduğum kızın elini tutuyorum. Gözlerine bakıyorum. Beni ne kadar çok sevdiğini görüyorum bir kez daha. Ölmek için daha güzel bir yer düşünemezdim.''
''Ölümden sonra kimsenin bir daha geri dönmeyişini, oradaki hayatın daha güzel olduğuna yorardım hep.'' Nefes aldım. ''Ama anneler yapmazdı. Bir hayat ne kadar güzel olursa olsun anneler çocuklarını bu uğurda bırakmazdı.''
Kendimi tamamlanmamış, henüz bitmemiş, yarım bırakılmış bir hikayenin son cümlesi gibi hissediyordum. Hayal kırıklığı, şaşkınlık verici, yetersiz ve beklentilerin altında. Kendimi hırsla duvara fırlatılan o kitabın son cümlesi kadar berbat hissediyordum. Kendimi, ansızın aldığı bir haberin ortasında, sayfanın kenarı kıvrılmadan kapatılan bir roman gibi pespaye ve sakat bırakılmış hissediyordum. Birisi en heyecanlı yerimde atmıştı kenara. Birisi sararmış kağıttan sayfalarımı koparmış, eksik bırakmış, hayatımdan birkaç ömür birlikte çalmıştı. Ama bir kitaptan bir sayfa çaldığında bin bir insandan bin bir farklı ömür çaldığını bilmiyorlar mıydı?
''Cenk'in kim olduğunu nereden biliyorsun?'' Önce hafifçe kıkırdadı sonra durdu, yeniden iki elini omuzlarıma koyarak gözlerime yine o küçümseme ifadesiyle baktı.
''Söz konusu sen olduğun zaman ne kadar saplantılı biri olduğumu hala kanıtlayamadım mı? Seninle ilgili muhtemelen senden daha çok şey biliyorum ben.''
Gözlerimi devirip sokağın başına park ettiği kırmızı arabaya doğru yürümeye koyuldum. ''Sen sadece kendini fazla beğenmiş bir ruh hastasısın, sevgili erkek arkadaşım.''
Şoför kısmına geçerken binmeden bana doğru baktı. Tek gözünü kısarak işaret parmağıyla beni gösterdi. ''Sadece senin ruhunun hastası.''