Bir kitap düşünün aslında sizin.. Biri gelmiş ve kulağınıza fısıldamış gibi; bu senin için . Nasıl anlatılır ne hissettirir kişinin kendisine kalmış, ama şahsıma olan hissiyat kelime ile çok da ifade edilebilir değil. Yine de naçizane görüşümü sunmak istiyorum. Anlamlandıramayanlar olabilir her şeyde olduğu gibi eleştirenler de(beni değil sadece kitabı da). Güzel manada eleştirmek istiyorum: Her bir cümlesinde bir şeyler bulduğum, nasisizmi keşfettiğim, hayatta böyle insanların varlığını hatta çok olduğu, kendi hayatımda da var olduğunu anladığım, narsis insanlara yaklaşımın önemini kavradığım, olay örgüsüyle farkındalık oluşturan, dikkat çeken, hikaye tadında ele alan ve bunları yaparken bölüm sonları durum değerlendirmeleriyle konuyu pekiştiren güzel, anlamlı ve tabiri caizse o bölüme cuk oturan alıntılarla bizi bir bütünün içinde dinlendiren, düşündüren sevgili yazar Hakan Mengüç’ ün kalemi çok kuvvetli. Bunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. İçinde bir parça olumsuz bir his uyandırmayacağını düşünüyorum hiçkimsenin. Öyle güzel öyle ince mesajlar var ki; sende kendine dönüp iç muhasebeye giriyorsun hayatını sorguluyorsun ister istemez. Yeri geliyor hüzünleniyor yeri geliyor iyi hissediyorsun. Fazlaca açıklama yapmak dönemin tabiriyle spoiler vermek istemiyorum. Merak uyandırmalı ki okunsun. Ama bence bu kitap da kitaplığınızda yerini almalı. Ve ara ara okumalısınız. Eminim her okunduğunda da yeni şeyler bulacaksınız..
