Gizli Tarih
Donna TarttGizli Tarih Gönderileri
Gizli Tarih kitaplarını, Gizli Tarih sözleri ve alıntılarını, Gizli Tarih yazarlarını, Gizli Tarih yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yüzü, yüzüme çok yakındı. Beni çok şaşırtan bir şey oldu - ellerini omuzlarıma koyup bana daha da yaklaştı ve beni dudaklarımdan öptü.
Gerçek bir öpücüktü bu; uzun, yavaş, ne yaptığını bilen. Beni bir anda hazırlıksız yakalamıştı, düşmemek için koluna tutundum. Derin bir nefes aldı, elleri sırtımdan aşağı doğru inmeye başladı, ne oluyor demeye kalmadan bir de baktım ki ben de onu öpüyorum -
Sayfa 347 - Richard Papen, Francis AbernathyKitabı okudu
Hatta bir keresinde, daha ilk tanıştığımız zamanlarda, sandalda ikimiz yalnızken ve feci sarhoşken üstü kapalı ama su götürmez bir şekilde bana bile kur yapmıştı. Küreklerinden birini düşürmüştüm, telaşla onu sudan almaya çalışırken Francis'in parmak uçlarının yanağımda gezindiğini hissetmiştim. Afallamış bir halde kafamı kaldırıp ona baktım, altımızdaki sandal yalpalayıp duruyordu, düşündüğüm küreği unutmuştuk bile.
Sayfa 263 - Richard Papen, Francis AbernathyKitabı okudu
"Dormir plutôt que vivre!"
"Dans un sommeil aussi doux que la mort..."
Sayfa 239 - Francis Abernathy, Henry WinterKitabı okudu
"Arka odalardan birinin duvarında şu katlanan yataklardan var," dedi Henry. "Onlara ne deniyordu unuttum. Daha önce hiç yatmadım."
"O zaman neden orada benim yatmama izin vermiyorsun?"
"Olmaz. Neye benzediğini çok merak ediyorum. Hem insanın arada bir yattığı yeri değiştirmesi iyidir. Farklı rüyalar görür böylece."
Sayfa 158 - Henry WinterKitabı okudu
"Bu, insanın kendinden geçmesi, zamanın ve ölümlüğünün sınırlarının dışına çıkıp sonsuz bir yaşamın içine yeniden doğmasıdır."
Sayfa 183
"Kendi eşcinsel eğilimlerinden rahatsız oldukları için eşcinselliği kötüleyip duran adamlar tanıyordum. Yine eşcinselliği kötüleyip duran, ama asıl düşüncesi de bu olan adamlar da tanıyordum."
Sayfa 66
"...aşkın çok acımasız ve korkunç bir efendi olduğunu çok azımız bilir."
Ölüm, güzelliğin anasıdır.
Kafalarımızın içindeki küçük, inatçı ses neden bize işkence eder? Bunun nedeni bize hayatta olduğumuzu, ölümlülüğümüzü, bireysel ruhlarımızı hatırlatması olabilir mi? Sonuçta ruhlarımıza teslim olmaktan çok korkarız ama bunu yapamamak bize kendimizi diğer her şeyden çok daha zavallı hissettirir. Ama bizi benliğimizin farkına vardıran da genellikle acı değil midir? Çocukken kişinin dünyadan ayrı bir varlık olduğunu, kişinin dili yandığında veya dizleri sıyrıldığında başka kimsenin canının yanmadığını, kişinin acılarının ve ağrılarının sadece kendisine ait olduğunu öğrenmek korkunç bir şeydir. Daha da korkuncu, yaşımız ilerledikçe, arada ne kadar sevgi olursa olsun, kimsenin bizi anlayamadığını öğrenmektir. Kendi benliklerimiz bizi mutsuz eder ve onları kaybetmeyi işte bu yüzden böylesine çok isteriz.
Düşünülemez olan yapılamaz olandır.
Sayfa 300Kitabı okudu
“Gece yarısı şarkı söylemek, haykırmak, yalınayak dans etmek, ölümlülüğü en fazla bir hayvan kadar fark etmek! Bunlar güçlü gizemlerdir. Boğaların bağırması. Topraktan bal çıkması. Eğer yeterince güçlüysek, ruhlarımız o peçeyi yırtıp atabilir ve o çıplak, korkunç güzelliğin yüzüne dik dik bakabilir; bırakın Tanrı bizi tüketsin, sindirsin, kemiklerimizi sıyırsın. Sonra da yeniden doğmamız için tükürsün.”
Sayfa 50Kitabı okudu