Melih Cevdet Anday'ı şu dizeyle tanımıştım: "Çocukluğumun gündüz uykuları,
Bana gene o mutluluğu verir misiniz?"
Çok güzeldi ve şaire karşı bir sempatikliğim gelişti. Evde bir şiir kitabını bulunca bakmak istedim ve bir solukta bitirdim. Böyle şiir okuyan etrafımda çok yoktur. Şiirin o anki yazılmış duygusunu anlamaya çalışmak zordur ama bence biz o anda okuduğumuzda şiiri ne hissediyorsak odur artık o şiir bizim için, bir hissimizin adı olmuştur o şiirin adı. Ben böyle tanımlıyorum. Çok ince düşüncelerle yazılmış bir şiir kitabı ve eski basım olması beni daha da çok cezbetti. Okumanızı tavsiye ederim.
