Estragon: İnsan biliyorsa eğer.
Vladimir: Sabretmekten yılmaz.
Estragon: Ne beklemek gerektiğini biliyorsa.
Vladimir: Endişeye mahal yoktur.
Estragon: Sadece bekler.
Godotyu sürekli bekliyoruz, beklemeyi de
hep sürdüreceğiz. Çevre iyice kasvetlendiğinde, yaşam da iyice
ağırlaştığında, birbirimize ağzımıza geleni söylüyor, çekip gideceğimize yemin ediyoruz -ama nereye gideceğiz, gidecek yerimiz mi var?”
Hepimiz, Estragon ve Vladimir’le birlikte aynı soruyu soruyoruz, gerçekte çekip gitmek istiyoruz, ancak nereye gideceğiz? Bir şey bekliyoruz, hepimiz, ancak neyi beklediğimizin bilincinde miyiz? Bizi ne bekliyor, biliyor muyuz?