"Bu maçların insanlara boşalmaları, kızgınlıklarını kusmaları, söyleyemediklerini söylemeleri için yardımı, yararı oluyordu. Yoksa yirmiiki delikanlının bir şişik meşini, karşılıklı iki delikten geçirmek yada geçirmemek için çekişmelerinin ne kendi vücutlarına ne de yirmiiki delikanlının vücuduna bir yararı olacağını, stadyumu doldurup taşıran top delisi bu onbinlerce kişi hiç bilmez, anlamaz olur muydu? Yoksa şu kamburun, şu çolağın, şu topalın, şu veremlinin bir haftalık gündeliğini bir maç biletine veren şu işçinin, şu öksürüklünün burda işi neydi? Spor için mi, kuvvetlenmek için mi dolduruyorlardı stadyum denilen bu hastaneyi? Gerçekte, onlar boşalıp rahatlamayı gereksiniyorlardı. Ama kime, kimlere sövmeleri gerektiğini bilmediklerinden, bilseler de onlara sövmeleri olanaksız olduğundan, şu zavallılar umarsızlık içinde birbirlerine, hakeme, karşı takım oyuncularına sövüp, bağırıp rahatlıyorlardı. Halkta birikmiş ve çıkış yolu bulamayan coşkuların böylece tehlikesizce boşalmasıyla, yönetmenlerin, politikacıların işine geliyordu." sayfa:289
Kitabın bana göre ana fikrini bu sözlerle anlatıyordu Aziz Nesin. Hem öyle bir anlatıyordu ki ta1955'te, günümüzde geçerliği aynen devam ediyordu.
