"Ama kendinizi sevmediğiniz müddetçe, kimseyi hakkıyla sevemezsiniz." Öyle sanıyordum ki Şeyh bu sözlerle, insanın artık sevilmeye ihtiyaç duymadığı noktada bir başkasını sevmeye başlayabileceğini ve bir başkasının kendisine olan sevgisini hissedebileceğini izah etmeye çalışıyordu. Keza insan ancak gerçekten sevildiğini hissettiği anda, artık sevilmeye ihtiyaç duymaz oluyordu.