“Arya, farklıydı. Tüm o çocuklardan çok daha farklı. Evet seçilmiş bir çocuktu, bunu biliyordu ve kabullenmişti. Ama Arya, normal çocuklar gibi evcilik oynamayı, bezden ya da yastıktan yapılan bebeklerle vakit geçirmeyi zaten hiç sevmemişti. O hep zor olanları tercih etmiş ve hep dua ederken onları dilemişti. Tıpkı bacaklarını kaybettiğinde, tekrar bacaklara kavuşup, hoplayıp zıplayabilmek yerine, uçmayı dilediği gibi...”