Götür beni bu şehirden
Kırık hikâyeler bırakalım arkamızda
Bitsin artık, bitmeyecek dediğimiz acılar
Bir sen, bir ben merhaba diyelim
Terk edilmiş bir şehre…
Götür beni bu şehirden
Her şeyi unutalım
Sadece adımız kalsın unutulmayan
Her an yeni acılarla rastlaşmadan yüreğim
Yüreğinin sesini dinle
Al götür beni bu şehirden
Kalbimi ince, dokunaklı, serseri bir nefret bürümeden
Alışılmamış yarınlara uyanmadan
Hemen bu gece şafak sökmeden
Al götür beni bu şehirden
İlk günahıma, seni yasaklı düşlerde öperek başladım ben
Rüzgâr da kokunu getirmez oldu artık
Özlemim
Seni şiir şiir anlatmaktan daha da ağır bastı
Bütün hüzünleri bürünmüş bu suskun eylülde
Hadi artık hayali düşlerime uzanmış sevgili
Toprak alıp götürmeden bedeninden mahrum bedenimi
Götür beni bu şehirden.
Acizim sensiz
Götür beni bu kentten.
(Tanıtım Bülteninden)
