Öncelikle herkese selamın aleyküm. :) bugün ilk incelememi yapmış bulunmaktayım.
Şirazlı Şeyh Sadi’nin Gülistan adlı eseriyle başlayacağım. nesir ve nazımdan oluşan, didaktik- ahlaki hikayeler içeren bir özelliğe sahip kitap.
Kitap, önsöz haricinde 8 bölümden oluşuyor. Kitabın önsözünde; münacat ve na’t olarak nitelendirilebilecek bölümlerin yanı sıra kitabın ithaf edildiği kişi( Atabek Muzafferüddin Ebubekir) ve Sebeb-i Telif yer almakta.. Kısaca bölümleri inceleyecek olursam,
Mesela örneğin, sultanların geleceğine dair, veyahut Derviş ahlakı, kanaat ve yetinmenin erdemleri, yahut sükûtun faydası, aşka Ve gençliğe dâir hikaye ve sözler, güçsüzlük yaşlılık, ve dâhi eğitim öğretim. Ve en sonunda da sohbetin kurallarına dâir şeyler.. kısaca o kısmı şöyle özetleyebilirim. ;
Bu kısımda, Sadi’nin bir iddiacı ile “ zenginlik- yoksulluk üzerine” tartışmasının anlatıldığı uzun bir hikaye var. Buradaki hikmetli sözlerden bir kaçını verecek olursak; “Çok dostu olan sevgiliye kapılma, yüreğini tutsak etmiş olursun.”, “Toz göğe yükselse de değersizdir.”
Yanisi, :) Kitap, bir öğüt niteliğinde olup, yüz yıllar boyu önemi yitirmeyecek olan evrensel erdemli insan olmanın yollarını anlatmakta. Elbette kitapta pek çok hikaye var. Fakat sadece bir tanesini kısaca anlatmaktaki maksadım, ortaöğretim seviyesindeki genç arkadaşlarımızın ilgisi çekmesi yönünde olmuştur. Her bireyin öğretim seviyesi ne olursa olsun okuması gereken bir kitaptır.
Umarım açıklayıcı net bir ifade ile yazmışımdır.
Dostumuz kitaplardan uzak olmamanız dileğiyle… :)
Selâm ve Duâ ile kalınız.
