Gün Batarken
Bekir BüyükarkınSözler ve Alıntılar
Hayat buydu işte. Ragıp’ın göremediği, bilemediği, sezemediği daha binlerce çelişki vardı dünyada..
Sayfa 106 - ÖtükenKitabı okudu
Ne güzel şey sevmek, sevilmek (..) İnsana insan olduğunu hatırlatır.
Sayfa 49 - ÖtükenKitabı okudu
…yani giden geri gelmez. Bunu asla aklınızdan çıkarmayasınız.
Sayfa 27 - ÖtükenKitabı okudu
Bu yaşamak değil, kendi dünyasından sıyrılıp bilemediği bir âlemde herkesten uzak geziniş, bir bakıma kanat çırpmaktı…
Sayfa 18 - ÖtükenKitabı okudu
“İnsan; baskısı altında kaldığı düşüncelerden, kaybettiklerinin özleminden bir türlü kurtulamıyor.”
Sayfa 25 - ÖtükenKitabı okudu
"Hasibe Hanım nerede?"
"Mutfakta sana yemek pişiriyor!"
"Ne pişiriyor?"
"Çorba, şu bu. Yalnız ekmeğimiz çok kötü; içinden mısır koçanı çıkıyor."
Ragıp Aksaray'daki evin bahçesinde bıraktığı tayın ekmeklerini düşündü. Üç tayın ekmeğiydi onlar, cepheden getirmişti. Hâlbuki o savaş zenginlerinin tayın ekmeğine hiç ihtiyacı yoktu; onlar yenecek bembeyaz ekmek bulurlardı.
Sayfa 275 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Eğer, yaralanmasaydım, eğer aylarca kendimi bilmeden yatmasaydım çökeni yakından takip edecektim, hiç değilse hemen duyacaktım. Bu ise beni büsbütün yıkacaktı; insan bir felâketin geleceğini önceden hisseder, hattâ sezebilir. Yine de içindeki bir ümit, bu geleceğin gerçekleşmemesi yönüne doğru iter o insanı. Bu hâl, insanın kendisini avutmasıdır! Ben de öyleydim. Aşı boyalı evde, Musa'ların bahçesinde, Feride'yle konuşurken Darülfünün'da okurken bu korkunç geleceği görüyor, yine de unutmaya çalışıyordum. Yavuz'la, Midilli'ye Türk Bayrakları çekildiği gün, düşüncelerimi ayaklarımın dibinde gördüm. İyiki Tiflis'te yakaladılar bizi; yoksa seninle şurada konuşacak gücüm bile kalmayacaktı. İstanbul'a sadece cesedimi götürürdün. Dinlenmek, hattâ düşünmek imkânını buldum. Şimdi anlıyorum ki, biz yeniden doğmalıyız.
Sayfa 355 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu