Günce 1956-1957
Nurullah AtaçGünce 1956-1957 Gönderileri
Günce 1956-1957 kitaplarını, Günce 1956-1957 sözleri ve alıntılarını, Günce 1956-1957 yazarlarını, Günce 1956-1957 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.11 Mayıs, Cumartesi
SON - Sayrılarevine düştüm. Bu kez önemliye benziyor. Öldürür mü? Öldürmez mi? Orasını bilemem ya, İstanbul’a gidecektim, sağınlar (hekimler) bırakmıyor.
Bir süre yazı yazamayacağım. Ben de yazamayacağım, Kavafoğlu da yazamayacak. Ayrılamaz benim yanımdan. Kim bilir? ola ki son yazdığım çizeklerdir bunlar. Öyleyse ne yapalım? Bunca yıl yaşadım, yeter bana.
Sayfa 265Kitabı okudu
Düşünüyorum da anlıyorum: Ben kendini beğenmiş bir kişiyim. Sevmediklerimin övgüsü de, yergisi de ilgilendirmez beni. Öyledir paşa gönlüm.
Sayfa 238Kitabı okudu
Öyle pek derin değil ölüm denilen ırmak, kolayca geçivereceğiz, sezmeksizin geçivereceğiz öte yana. Orası da boşluk, alabildiğine boşluk. En gücü Léthénin, unutma ırmağının sularını içmeden yinimizde (vücudumuzda)
duyduğumuz ölüm... Bay Yahya Kemal Beyatlı "Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi .." diyor. İşte o benim söylemek istediğim.
Sayfa 206Kitabı okudu
Gücümüzü yitirmiş olmamız da ölmenin bir türlüsü değil mi? En acısı bu. Öldükten sonra bilmeyeceğim ki öldüğümü: Yüreğim duracak, düşüncem duracak, onların durmasıyle bütün sevinçler, acılar, korkular, ne varsa hepsi bitecek. Ölüm, gerçek ölüm yıldırmıyor beni.
Sayfa 206Kitabı okudu
Yarın bana bilmediğim bir tat getirmeyecekse, neden bekleyeyim yarını?
Sayfa 175Kitabı okudu
hahahaha
(Eskiden birini tanırdım, kendini beğenmiş, bön oğlanın biriydi. Daha otuzunu bulmamış, en aşağı otuz bin betik okuduğunu söylerdi. Sayı saymasını bilmediğinden olacak.)
Sayfa 161Kitabı okudu
“Dilemek, başarmaktır.”
“Vouloir, c’est pouvoir.”
Sayfa 123Kitabı okudu
Üzülmenin de mutluluğa yardımı vardır.
Sayfa 116Kitabı okudu
İkide bir söylüyorlar: İnanmak kişiyi mutluluğa erdirirmiş.
**
İstemem öyle mutluluğu, aldanmaktan gelen mutluluğu. Çok sürmez o; günün birinde uyanırsınız, bir sizin(şüphe) düşer içinize, “Ya doğru değilse bu benim inandıklarım?” dersiniz de küçülürsünüz kendi gözünüzde. Yıllarca [süren] mutluluğu bir çırpıda yitirirsiniz.
Sayfa 113Kitabı okudu
Ahaha
Siz sever misiniz boyuna gülümseyenleri? Hani sağlarına bakar gülümserler, sollarına bakar gülümserler. Doğrusu, ben iğrenirim öylelerinden. Yalandan gülümseye gülümseye yalan işler içlerine, bütün işlerine bir düzmecilik siner. Öylelerini gördüm mü, kaçarım. Çoğu alıktır, düşüncesizdir onların.
Sayfa 106Kitabı okudu
Büyük olduğunu bildiğimiz bir yazarı anlamamak üzer bizi, gücümüze gider. Ancak anlamadan anlıyorum demek de yalan olur, o daha çok üzer bizi, daha çok gücümüze gider.
Sayfa 103Kitabı okudu
Diğer adınız “haklı” değil mi Ataç?
Kadına kırk yüzyıldan beri “Sen şunu yapamazsın, bunu başaramazsın.” demişiz, sonra da kadının şunu yapamadığını, bunu başaramadığını görünce, “Demedik miydik biz?” diye kurumlanıyoruz.
Sayfa 87Kitabı okudu
Büğün kadın, sevmekten çok sevilmeyi arıyorsa bu, yeryüzünde en aşağı kırk yüzyıldan beri sürmekte olan erkek uygarlığının sonucudur. Kırık yüzyıldan beri erkek sevmeyi kendine, sevilmeyi de kadına yakıştırmış, kadını buyruğu altına alıp ona kendi kanılarını, kendi işine gelen düşünceleri aşılamıştır.
Sayfa 86Kitabı okudu
Unutmalıyız ölenleri, unutmalıyız acı günleri. Yaşayanlarındır bu yeryüzü. Diriltebilir miyiz ki düşünelim ölüleri?… Olmuyor işte, elimizde değil, anılar kavrıyor içimizi, bırakıyoruz kendimizi onlara.
Sayfa 48Kitabı okudu