İnsan ne tuhaftı. Kâh Musa oluyordu kâh Firavun kâh bahar oluyordu kâh kara kış kâh damla oluyordu kâh deniz kâh bülbül oluyordu kâh dilsiz. Hak dilerse hatalarıyla bile hayra yöneltiyordu insanı. Ölmeden önce ölüyordu, sonra "Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın," dedirtiyordu ona. İşte o zaman sen ben davası son buluyor, varlığın anlamı keşfediliyor.