"Günde bir taşı bina-ı ömrümün düştü yere / Can yatur gafil binası oldu vîran bîhaber" (Ömür binamın günde bir taşı düşse de yere / Can gafil yatıyor binasının yıkıldığından habersiz.)
Bir dostunun. "Nasıl davranıldı sana?" sorusunu şöyle cevapladı rüyada: "Tüm işaretler uçtu, ibareler kayboldu, ilimler tükendi, her şey bitti. Bize sadece seher vakti kıldığımız iki rekât namazın faydası dokundu!"
Tolstoy: "Hayatla ölüm arasında son bir kez çırpındım ve içimde olanları tekrar gözden geçirmeye başladım. Birdenbire ancak Allah'a inandığım zamanlarda yaşadığımı fark ettim. Sırf O'nu düşünmekle bile hayatın dalgaları kabarıyordu benliğimde. Çevremde her şey canlanıyor, her şey bir anlam kazanıyordu. Hâlbuki O'nu unuttuğumda ve O'ndan uzaklaştığımda yaşamla olan bağlantım kesiliyor, hayat duruveriyordu. 'Öyleyse, ne arıyorsun daha? 'diye haykırdı içimdeki bir ses.. O gün bugün, bu ışık hiç bırakmadı beni. "