Zararlı denilen şeyleri nedense hep kendime yakıştırdım. Yararım yokken bu dünyaya, dünyanın bana sunduğu yararlı şeyleri tüketmek sadece kendimden tiksinmemi sağlardı.
Yaralarını sevmeyi ta çocukken öğrenmiş, onların bir yaşam olduğuna inandırmıştı kendisini. Ona göre bir insan yaraları kadar vardı ve aynı insan en çok yarasız kadar hiçti.