Schopenhauer ve Kant biyografilerinden sonra Hegel’i de bitirdim. Bitirmek çok zor, ilgiyle dinlediğin, okuduğun bu adamlara veda etmek çok zor. Onların hayatına bir şerit gibi tanıklık ederken, yitip gittiklerini izlemek çok zor.Hegel de tıpkı Kant gibi hayranlık uyandıran bir hayata sahip - üstelik bu oluşan hayranlık eksiklerini görmemekten değil, eksikleriyle bir bütün olarak onları sevdiriyor bana. Pinkard'ın ve bu serideki diğer biyografi yazarlarının da üslubunu unutmayayım ama. Edebi yazılmış.Her gün en az 20 sayfa okuyordum, iyice anlamak için yavaşça. Ancak her güzel şeyin sonu geliyor. Hegel’i her yönüyle bu kadar detaylı tanımak harika bir deneyimdi. Büyüleyici..
