Heidegger’in Kulübesi
Adam SharrSözler ve Alıntılar
Heidegger'in yazılarıyla düzgün bir şekilde uğraşmak için, onun Todnauberg'deki yaşamı ve bu yaşamın koşulları ile detaylı bir biçimde ilişki kurulmuş olmalıdır.
Sayfa 8Kitabı okudu
"Felsefi çalışma, bir münzevinin tuhaf uğraşı olarak yürütülemez. Felsefi çalışma köylülerin yaptığı çalışmanın tam ortasına aittir."
Sayfa 68 - HeideggerKitabı okudu
Neden Köyde Yaşıyorum?
"Şehirliler çoğu zaman, dağların arasındaki köylülerin uzun, tekdüze yalnız olma durumuna hayret ederler. Oysa bu yalnız ( Alm. Alleinsein, İng. Loneliness) olma değil, [uzlet]tir.*
Gerçi insan büyük şehirlerde de neredeyse başka hiçbir yerde olamayacak kadar kolaylıkla yalnızlığa düşebilir. Ancak insan orada asla [uzlet içinde] olamaz. Çünkü [uzlet] bizi tecrit eden değil, aksine bütün varoluşumuzun, bütün şeylerin özünün geniş yakınlığının içine doğru açılmasını
sağlayan kendine özgü güçtür.“
Heidegger'in 1934'te yayınladığı yazısından.
Bu kitap bir insan ve yer arasındaki kuvvetli bir ilişki hakkındadır. 1922 yazında, Martin Heidegger (1889-1976) Güney Almanya’nın Kara Orman dağlarının yükseklerinde onun için inşa edilmiş olan ufak bir barakaya [cabin] yerleşir. Heidegger, yaklaşık olarak altı metreye yedi metre olan bu yapıya, “die Hütte’ ’(kulübe) der. O, birçok ünlü yazısına, öğrencileri büyüleyen, Sein und Zeit (Varlık ve Zaman) kitabını şekillendirmeye başlayan erken dönem derslerinden tutun da son ve en esrarengiz metinlerine kadar burada çalışmıştır. Heidegger; yapı, çevresi ve mevsimleri ile duygusal ve düşünsel bir yakınlık iddiası ile bu kulübede çoğunlukla tek başına elli seneden fazla süre düşünmüş ve yazmıştır.
Sayfa 3
Bunların arasında, tavanın hemen hemen ortasında bir tek lamba asılı durur -asıl olarak gaz lambasıdır- ama filozofun kulübeye yerleşmesinden sonraki senelerde elektrik ampulü ile değiştirilmiştir. Kulübenin hayat kısmının yan duvarında, masanın üzerinde şair ve yazar Johann Peter Hebel’in bir portresi asılıdır.
Sayfa 36
Heidegger kır manzarasının kendisi için bir gözlem nesnesine -estetik bir olay olarak manzaraya- indirgenmiş olmadığını belirtir. Neredeyse bir otobiyografi kisvesi altında “doğrusunu söylemek gerekirse ben kır manzarasını asla seyretmem. Onun sürekli değişimini, gündüz ve geceyi, mevsimlerin muazzam geliş ve gidişlerini deneyimlerim” der
Önsöz
Heidegger kır manzarasının kendisi için bir gözlem nesnesine -estetik bir olay olarak manzaraya- indirgenmiş olmadığını belirtir. Neredeyse bir otobiyografi kisvesi altında “doğrusunu söylemek gerekirse ben kır manzarasını asla seyretmem. Onun sürekli değişimini, gündüz ve geceyi, mevsimlerin muazzam geliş ve gidişlerini deneyimlerim” der.
Önsözden