“Bu dünyanın, beğendiği ve kabul ettiği pırıltı
Senden binlerce fersah uzaktadır.
Hep susacaksın ve ağzını açarsan bu mutlaka
Yanlış zamanda, yanlış bir söz söylemek üzere olacaktır..”
Piyano çalmayı ne çok isterdim!
Sürekli bir çalışma, zihnime ne kadar iyi gelirdi, kaosu güzelliğe dönüştürürdü, armoniyi tanımak ve ona egemen olabilmek bana nasıl huzur verebilirdi! Oysa izini sürebildiğim tek partisyon, mutlak uyumsuzluktu.
“Hayatımın Büyük bölümünde en sadık
Dostum, Uykusuzluğum oldu.
Belki de bu nedenle, Çocukluğumun ilk yıllarına ilişkin anılarımın çoğu gündüzlere değil de gecelere ait..”