Her Şey Anını Bekler!
Ömer SevinçgülSözler ve Alıntılar
(...)
İnsan nasıl kurtulur gölgesinden!
Dil ayrılır mı hiç kelimesinden!
İki ayrılır belki anlarım amma
Bir olan ayrılır mı hiç birden!
(...)
Sayfa 191Kitabı okudu
Vakit gece yarısı başlamakta bir mücrimin yargısı
Ve ben adliye muhabiriyim
Bir mahkeme gördüm kendimde haberler veriyorum yasak bölgemden
Dinlesinler sabun kokan insanlar bir kez daha anlasınlar temiz olduklarını öyle ya kimine göre güzel gösteren ayna olmalı sanat adamı
İşte itiraf ediyorum cürüm işledim düştüm kendi gözümden söylemeye utanınım yaptıklarımı söylemezsem utanırım
Yazılar yazdım mavi yeşil sulara kahramanı oldum söylenmedik masalların
Rüyalar gördüm gün ortasında hayal sinemasında roller oynadım
onaylanmış normallere meydan okudum
Bine böldüm kendimi ben eşittir ben artı ben bin ben vardı ben de toplamı ben
Davacıyım kendimden insanım ve suçluyum kendimi ihbar ediyorum
Bir mahkeme kurdum orta yerimde sanık benim yargıç ben,
Savcı benim tanık ben
Kendimi yargılayan hüküm verenim yazdım karar metnini kanunla mühürledim
Bir hapishane oldum kendime benim kendini bekleyen gardiyan ,ben her gece ceza çekenim
Memnunemelere uzanan ellerim kelepçeli yasak beldelere yürüyen ayaklarımda prangalar
Ruhumu kemirirken gecenin ifritleri izliyor yarasalar uzun bir gecedir Ömrüm sürecek kabre kadar...
Geceler... düşünmek, hissetmek ve yazmak için en uygun zamanlar..bir deneyelim, bakalım ne çıkacak...
Kalem, yazarın elinde bir araç değil, onun organlarından biridir
İyi kitapların seçimi, okuma biçimi falan hüner istiyor...iyi bir yazar olmadan önce iyi bir okur olmak gerekiyor sanırım...
Tutkulu bir ruhun var.Hatalara karşı duyarsız kalmazsın sen.Bu da tartışmayı getirir.
Çünkü insana en çok kitap yakışıyor ve mürekkebin kuruduğu yerde kan akıyor