Hüzünlü Tebessümler
Özkan Öze (Tarık Uslu)Hüzünlü Tebessümler Gönderileri
Hüzünlü Tebessümler kitaplarını, Hüzünlü Tebessümler sözleri ve alıntılarını, Hüzünlü Tebessümler yazarlarını, Hüzünlü Tebessümler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sana susuyorum! Ya Rabbe’l-Alemin! Konuşanı herkes duyar, susanı bir tek sen işitirsin.. Sana hiçbir insan evladının diline değmemiş hüzünlü, kederli, mahcup ama bir o kadar da ümitli kelimelerle ve sadece bana ait bir ses(sizlik) ile susuyorum..
Sayfa 25
İnsan, her şeyin bulutların geçişi gibi geçip gittiği böyle bir dünyada yaşayacak ve hiçbir şeyi özlemeyecek, mümkün mü? Ayrılığın bu kadar kaçınılmaz olduğu bir yerde, kalplerimizi diri tutan, özlemektir.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Çalışarak yazar olunmaz belki ama bütün yazarlar, çalışanlar arasından çıkar...
Sayfa 53Kitabı okuyor
Belki de aşk, bağlanmak değildi. Aslında hep bağlı olduğunu fark etmekti...
Sayfa 45Kitabı okuyor
Başkalarının fikirlerini çalmaya muhtaç olacak kadar fikirsiz olmak. Hiçbir cümlenin bedelini ödemeyecek kadar korkak ve düşkün olmak.
Sayfa 44Kitabı okuyor
Bana göre bir çocuğun sorularına karşılık olarak alabileceği cevapların en berbat ve en incitici olanı şudur: SEN DAHA ANLAMAZSIN!
Böyle bir cevaba maruz kalan çocukların gözlerindeki üzüntü ve hayal kırıklığı ile birlikte tuhaf bir şaşkınlıkta görürsünüz.
Bu, o an için dile getiremese de, "sorusunu sorabildiğim bir şeyin cevabını neden anlamayayım?" şaşkınlığıdır!
Ve sorabildiği bu sorunun, onun aklının ve kalbinin anlayabileceği bir cevabı mutlaka vardır.
Mesele, bizim o cevabı çocuğumuza verebilecek donanımda olup olmamamız meselesidir.
Neye maruz kalırsa kalsın susmaya zorlanan çocukta büyük sıkıntılar çıkar.
Gençlere itaat etmeyi öğrettiğimiz kadar, gerektiğinde isyan etmeyi de öğretmek zorundayız! Bu sebeple, başkalarına ve kendilerine zarar vermemek şartıyla, ailede ya da okuldaki eğitimin içinde KONTROLLÜ İTAATSİZLİK şeklinde kabaca ifade edeceğim bir kavramın kendisine yer edinmesi gerektiğini düşünüyorum.
Çocuklarla her sorun yaşadığımızda, asıl unuttuğumuz ve hatırlamamız gereken şey; onların çocuk olduğu değil,
bizim de bir zamanlar çocuk olduğumuz..!
Belki de aşk, bağlanmak değildi.
Aslında hep bağlı olduğunu fark etmekti...
"Sakın kimseye kendini ezdirme" tek başına eksik bir öğüttür. Onu, "Ve sakın kimseyi ezme!" ile tamamlamalı..