Hiçbir düşünceye kendi malım gibi bakmıyordum. Eşya ile, hayatla ufak tefek temaslarım oluyordu. Fakat hep satıhta. Hiçbir şeyi kendimde derinleştiremiyordum. Sürünün içinde bir rakamdım ve öyle kalacaktım. O halde de bir şeyler yapabilirdim. Tramvay altında ezilecek bir çocuğu kurtarabilir, ne bileyim bir yangını önleyebilir, beş on kitap yazar, seyahat eder, hülasa herkes gibi yaşayabilirdim. Fakat hep dışarıdan olurdu bunlar. Benim kendi tecrübem olmazdı.