Büyük bir aile dramının içinde küçük bir aşk hikayesiyle karşılaşırken iç sayfalarında, anlatımının duruluğu ve akıcılığına kapılıyorum; İçimdeki Şarkı'nın.
Büyük bir hüznü aktarmış olsa da satırların içinde, okudukça huzur buluyorum. Zihnime kısa bir es verip bu tür kitaplarda durulup durulup coşuyorum. Aslında bakmayın öyle huzuru yakalayıp sakin bir kafa bulduğuma.
Öyle iç yaralayıcı hikaye ki bu; kimi yerlerinde kendimi buldum. Özellikle aile olmanın, birbirine tutkun olmanın, arkadaşlığın ve arkadaştan öte sevginin hafifçe dokunuşunu hissediyorum sayfalar arasında gezindikçe.
Sevgili @oskeaydn ın o taze kalemiyle geçmişe gidip geldim. Bağlılığı, aşkı bir kez daha keşfettim.
Hani bazen öyle şarkılar dinlersiniz de işte bu o şarkı, ruhumun şarkısı dersiniz ya işte o şarkıyı bir gün karşınıza çıkan hayatınızın aşkına sunarsınız. Sonra bir gün şarkının bir notasını içinizden çıkarır, 'benim şarkım; içimdeki şarkı' diye armağan edersiniz.
O armağan tadında duygulu, yüreğe dokunabilen, acıtan bir kitap okudum. Ruhumdaki yara izlerini bir kez daha belirginleştiren.
Mısra ve Funda'nın hikayesini anlatan bu duru kitabı çok sevdim. Özellikle son zamanlarda böyle kitaplar okumaya ihtiyacım varken.
Yazmaya devam @oskeaydn. Takdire şayan bir adım atmışsın. Umarım bu vakitten sonra koşa koşa yazarsın.