İki Şehrin Hikâyesi
Charles Dickensİki Şehrin Hikâyesi Gönderileri
İki Şehrin Hikâyesi kitaplarını, İki Şehrin Hikâyesi sözleri ve alıntılarını, İki Şehrin Hikâyesi yazarlarını, İki Şehrin Hikâyesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem aydınlık hem karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete.
Kararını vermişti; Paris’e gitmesi gerekiyordu.
Charles DarnayKitabı okuyor
Umut, göğsümden çoktan uçup gitti.
Sayfa 419Kitabı okudu
...ayakların baş, başların ayak olduğunu düşünmüş olmalıydı; caniler, dürüst insanları yargılıyordu.
Sayfa 371Kitabı okudu
Travma olsa gerek
Genç hanım titreyerek "O şeyden korkuyorum" dedi
"O şey mi? Neyi kastediyorsunuz?"
"Ondan. Babamdan"
Sayfa 47Kitabı okuyor
Fakat sonra, ihtişamlı güneş gökyüzünde yükseldi ve o uzun, parlak ışınlarıyla yüreğine dolarak tüm o kelimeleri ve gecenin yükünü silip süpürdü. Elini siper edip hayranlıkla güneş ışınlarına bakarken, sanki havada güneşle arasında bir köprü oluşmuş, aşağıdan da nehir parıldıyormuş gibi geldi ona.
İş bankası
Ateşe, rüzgâra dur de, ama bana dur deme sakın!
Kederli kederli yükseldi güneş; güneş ışıklarının vurduğu hiçbir şey, yüreğindeki iyi niyeti ve sahip olduğu yetenekleri doğru kullanma becerisinden yoksun, kendi iyiliği ve mutluluğuna zerre kadar hayrı olmayan, kendi çürüyüşünün farkında olduğu halde bu çürümenin onu yiyip bitirmesine izin veren bu adam kadar kederli olamazdı.
“Hayata dönmeyi istiyorsun değil mi?”
Cevap hey aynıydı: “Bilemiyorum”