Din buydu, kişinin kendinden vazgeçişi, dünyanın bu sonu gelmez sefaleti içinde kişinin, bir kum tanesi gibi, ne kadar ufak kaldığının ama yine de iyiliğin ve sevginin gücünün, kocaman bir bulut gibi, ucsuz bucaksız olup kişiyi kötülükten, ölümlülükten, nefsin sefaletinden çekip çıkardığının ayrımına varılmasıydı.