İlginç Adamlar ve Kadınları
Nazan ArısoyEn Eski İlginç Adamlar ve Kadınları Sözleri ve Alıntıları
En Eski İlginç Adamlar ve Kadınları sözleri ve alıntılarını, en eski İlginç Adamlar ve Kadınları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Fiziksel olarak ait olmak değil bu. Yaratılırken biz ikiye bölünmüşüz sanki ve diğer parçam sende yaşıyor. Buna eminim.
Neler geçip gidiyorsa hayatımdan, hepsini en ince ayrıntısına kadar bilen tek insan olman mı, tüm bunlardan haberin olurken senin sadece içimdeki yalınlıkla ilgilenmen mi bilmiyorum kendimi sana ait hissetmemin nedeni.
Uğruna yaşayıp, uğruna öleceğim bir aşk mı lazım bana yoksa sadece şu kalın kabuğumu kırıp beni hayata döndürecek bir varlık mi? Nasıl olur, ne şekilde olur bu dilek bilmiyorum ama bu benim dileğim. Yaşamak için, dolu dolu yaşamak için bir sebep istiyorum.Bunu diliyorum artık.
Sayfa 37
Tam da aşkın mucizesi geldi derken, neden haram ediliyor bu heyecan bilmem. Şanssızlığım ile sana bir şans daha nereden bulurum ben?
Sayfa 150
Ben de bu aşk varken nasıl olsa senin her bir parçan muhteşem. Sen ruhumun esaretine son veren beklenilen kahramansın. Benim kahramanımsın. Yaşamak için neye ihtiyaç varsa hepsi seninle paylaşılırsa anlamlı.
İnsanlarla iletişime geçtiği an, yakınlık hissettiğinde kendine zırh olarak belirlediği davranışlarını sergilerken de karşısındakinin fikri ve tavrı bir önem arz etmiyordu onun için. Önemsenmediğini anladığı zaman da hızlıca uzaklaşıyordu. Saygısızlığa gelemezdi. Sık sık “saygısızlığı kaldıramam, kimseye de saygısızlık etmem” diye kendine söylediği kocaman yalana inandırıyordu kendini.
Biliyor musun ? Şerefsiz olmakta hiç kolay olmamalı. Düşünsene insanlığından vazgeçiyorsun. Yaratık olarak dünya üzerinde yaşamak zorunda kalıyorsun. Off çok zor. Öyleyse zavallı şerefsizlere de içelim ne dersin?
Tanrı biraz nimetlerinden bahşetmiş mutlu olmuşum sonra mutlu olduklarından sınav yapmış sıklıkla çoğunda sınıfta kalmış, tekrar yapmışım. Bir daha bir daha derken hep aynı yerimden kırılmış, aynı bölgeden yara almışım. Ne uslanmaz, ne kadar da arsızmışım.
Yere düştüğünde ayağa kalkmadan üstünü başını silkeler, yaranın berenin yerini bulur, akan kanını izler insan. Bir süre pansuman yapar, etrafı temizler. Yerlerini ezberler yaraların. Bir daha düştüğünde aynı yerlerinden acıtılmamak için temkinli olur, yara tazeyken acı katlanarak büyüyecek diye korur kendini şüphesiz.
Düşecekse de öyle bilmediği yerden olsun ki yaraları, denenmiş acıdan daha da acı yaşamasın diye dikkat eder insan.
"Kaçtıkça içine çekildiğin bir hortum gibi seni yakalar aşk. Kaçacak yerin, gidecek adresin, yürüyecek yolun olmaz, rotandan saparsın. Bir bedenin içine ilahi bir gücün yüklendiğini düşünmeye başlar, her hareketinde efsanevi bir kahramanı izlermiş gibi büyüye kapılırsın. Çarpılmaksa çarpılmak, vurulmaksa vurgunun ta kendisi, pişman olmadan bile bile perişan olursun.
Uğruna yaşayıp, uğruna öleceğim bir aşk mı lazım bana yoksa sadece şu kalın kabuğumu kırıp beni hayata döndürecek bir varlık mi?
Fiziksel olarak ait olmak değil bu. Yaratılırken biz ikiye bölünmüşüz sanki ve diğer parçam sende yaşıyor. Buna eminim.