İnce Memed...
Yaşar Kemal'in mecbur adamı.Her kitapta bir öncekinden daha fazla mecbur.İsteyerek eşkıya olmamış, isteyerek devam etmeyen Ince Memed'in ikirciğinin kaynağı;ne jandarma korkusu,ne köylünün tepkisi ne de başka bir şey.Kaynağı,Kemal'in deyişiyle "içindeki kurt".İnce Memed düze inip Seyranla Akdeniz'de portakal kokulu bir ömür yaşamak istiyor ama olmuyor,içindeki kurt buna izin vermiyor.
Bu kitapta Memed bir gerçeğin farkına varıyor:İnce Memed ölse bile onun yerine on tane, yüz tane İnce Memed gelir daha önce diğer namlı eşkiyalarda olduğu gibi .Çünkü fukaralar çok, zenginler az.Yine de bu böyle deyip bırakamıyor eşkiyalığı,yapamıyor.
3. kitabında ağaların duygu ve düşüncelerine bolca yer vermiş yazar,yaklaşık 250 sayfa kadar Ince Memed sadece yaydığı korku ile var, bu sayfalardan sonra fiili olarak ortaya çıkıyor.Bence böyle olması güzel olmuş çünkü ilk iki kitapta ağalar yalnızca zulümleriyle ile anılırken burada onların da insan olduğu, hatta bir zamanlar fakir olduklarını görüyoruz.Kurtuluş Savaşı'daki başarıları sonrası çok adaletsiz toprak dağılımlari olduğuna dikkat çekiyor yazar ve bunu muhteşem bir şekilde işliyor. Ve her kitapta olduğu gibi halkın değişken ruh hali...Ben o kısımları okurken gülüyorum çoğu zaman.Aslında trajikomik bir durum var ortada ,o zamanlardan şimdilere neredeyse hiç değişim olmadığının rahatsız edici bir kanıtı bu roman.Son olarak yine Yaşar Kemal'in sözleriyle sizlere diyorum ki:Gün geçirip fırsat vermeden zamana bu seriyi okuyun :)
