Kimsenin sesinde bulut yok, kanat yok, rüzgâr yok; bir hızar sesiyle konuşuyor artık herkes.
Kalbinle donattın önce gövdemi, sonra aşkın nasıl bir yoksulluğa dönüştüğünü gösterdin.
Sevinçler bitti, kapı zilleri bitti.
Ne bir yere giden var, ne gelenlerin yüzünde bir iyilik.
Senden başka anısı yok döndüğün yerlerin.
Tükeniş, kendini yokluğunla tanımlıyor..