Bazen, gece uyku tutmadığında, boş gözlerle karanlığa bakıp düşünür insan! "Yaşam beni böyle niye yıktı? Niye bu kadar perişan etti?". Bu soruya ne karanlık yanıt verir, ne de açık, pırıl pırıl bir güneş ... Yanıt beklemek de boşuna!
-Bazen, gece uyku tutmadığında, boş gözlerle karanlığa bakıp düşünür insan."Yaşam beni böyle niye yıktı? Niye bu kadar perişan etti?". Bu soruya ne karanlık yanıt verir, ne de açık, pırıl pırıl bir güneş ...
Yanıt beklemek de boşuna.
Hayır, daha gençken, savaş yıllarında saçlarını ağartan insanlar sadece düşlerinde ağlamazlar. Onlar içten ağlarlar. Ama insan başını çevireceği anı bilmeli. Bu çok önemlidir.