Herhalde, yazarın en kötü kitabıdır Isla Ve Mutlu Son. Lola'yı okuduktan sonra, bunun da o kitap gibi tatlı, kolay okunur, sürükleyici bir aşk hikâyesi olmasını beklemiştim. Çok yanılmışım. Karakterler çok basit. Hiçbir özellikleri yok. Herhangi bir aşk hikâyesinde olabilecek "Kız, hoşlandığı çocuk ve herkesin sevgilisi sandığı yakın arkadaşı" Modunda ilerliyor. Hikâyenin de hiçbir özel, özgün tarafı yok. "Kız, çocuktan hoşlanıyor, çocuk içine kapanık,kızın yakın arkadaşını sevgilisi sanıyor ve içten içe o da kızdan hoşlanıyor, sevgili oluyorlar kızın yakın arkadaşı kıskanıyor." O 300 küsür sayfa işkence gibi geldi bana. Hiçbir şekilde kendini okutmuyor ve hikâye bir türlü ilerlemiyor. Artık bir şeyler olsun, hikâye farklılaşsın diye yalvaracak duruma geliyorsunuz. 5 yaşında çocuk bile daha özgün bir aşk hikâyesi yazabilir bence. Lola Ve Komşu Çocuk'taki sıcaklık hiçbir şekilde yok. Belki de bütün kitapta eğlenerek okuduğum 10 sayfa bile yoktur. Dünyanın en basit, olmasa da olur kitabıydı benim için.
