Oldukça ilginç ve bir o kadar keyifli bir tiyatro oyunuydu. Her ne kadar çocuklar için yazılmış bir oyun olarak sunulsa aslında son derece dolu ve doyurucu bir yapısı vardı.
Hikaye Max’in dişinin düşmesiyle başlıyor. Düşen bu dişin oluşturduğu boşluk yüzünden Max inanılmaz derecede rahatsız edici bir ıslık çalma yeteneğine sahip oluyor. Max’in ıslıklarının sadece yetişkinleri rahatsız etmesi de ilginç bir detaydı. Ayrıca oyun boyunca Max’in çoğunlukla haksız gördüğü yerlerde ıslığını kullanması da güzel bir yaklaşımdı. Yetişkinlerin yanlışlarında ısrar etmeleri, haksız bir duruma boyun eğmeleri Max’i çileden çıkarıyordu. Bir çocuğun yetişkinlere adeta olması gereken davranışı göstermesi çok hoşuma gitti. Sanki roller değişmiş gibiydi. Yetişkinlerin kendilerini son derece dar bir alana hapsetmeleri sanki modern dünyaya da yönelik bir eleştiriydi. Daha da kötü olanı özgür ruha sahip olan çocukları da bu tarafa çekmeye çalışmaları şüphesiz. Max’in asla bu konuda boyun eğmemesi ve sonunda yetişkinleri olması gereken tarafa çekmesi ise mükemmeldi. Bir de küçük bir detay dikkatimi çekti. Değişen mekanların ve rastgele ortaya çıkan karakterlerin bir şekilde birbirlerine ustaca bağlanması hayranlık vericiydi. Kesinlikle nefis bir oyundu.
