İstanbul Bir Masaldı
Mario LeviSözler ve Alıntılar
Bir insan, yıllar boyunca, sabırla oluşturduğu küçük güvenlik alanından, çevresindekilere zaman zaman gülümseyerek bakmıştı... Bir yerlerde yaşanmış, yaşanmaya mecbur kalınmış yenilgilerin öcü alınmak isteniyordu belki de bu bakışlarla... Bir olasılıktı bu hiç kuşku yok ki. İstenmiş, beklenmiş bir olasılık...
Bugünlerde hepimizde bir keyifsizlik var .
Sayfa 404Kitabı okudu
Şarkıların, gerçekten yaşanmış şarkıların içimizden hiçbir zaman gitmeyeceğini, gidemeyeceğini biliyordum çünkü. Kimi şarkıların farklı zamanlara, farklı zamanlar için er ya da geç taşınacağını, taşınmak isteneceğini biliyordum. Şarkılar bizdik, yitirdiğimiz, bir türlü bulamadığımız dilimizdi öylesi zamanlarda. Şarkılar bir türlü bulamadığımız dilimiz ya da başka hikâyelerde, başka kırgınlıklar adına anlatmaya çalıştığım yanılgılarımızdı.
Herkes, kendi oyununda, oyunlarında kalıyordu, herkes kendi ayrılığını, unutamadıklarıyla, tutsaklıklarıyla yaşatıyordu sonuçta. Farklı, çok farklı dünyalarda, kapanmış, ‘unutulabilmiş’ gibi görünen o kadar çok ‘eski’ yarayla saklanıyor, çoğaltılıyordu ki bazı görüntüler...
Artık kırılmış olduğu için olabilir mi?.
Bazı sözcükler bazı kırgınlıklarda gerçek yerlerini bulamamıştı sanki.
Kim, kimde, kim için kalmıştı öyleyse?..
Herkesin, günün birinde, bir yerlerde yitirdiği sanısına kapıldığı, hayatı bir biçimde sürdürme adına, parçalarını, kırıntılarını toplamaya çalıştığı bir hikâyesi vardır. İstenmemiş, hep yabancı kalınmış insanlarla yıllar boyunca yaşamak, sevilmemiş, sevilememiş okullarda okumak ya da bir türlü benimsenememiş mesleklerde, uzun, çok uzun günleri, geceleri, bizleri bir yerlerde beklediğine, bekleyeceğine inanılan uğraşların hayalinde tüketmekle anlam kazanan bir sürgünden, aslına, kendi küçük dünyasına er ya da geç dönme çabası mıdır bu? Bilmiyorum. Bilmiyor ya da bilmemeyi, kendimi tek bir yanıtın sınırlarına hapsetmemeyi yeğliyorum doğrusunu söylemem gerekirse.