Daha sığınacaqlara, sakit limanlara yox, fırtınalı coşqun dənizlərə yelkən açmaq istəyirəm. Adam bir stəkan suda belə boğula bilər. Geniş dənizlərdə boğulmağın şanı-şöhrəti var heç olmasa, “doya-doya boğuldum” deyərsən.
Mənə bir qaçış hekayəsi danış. Elə bir hekayə ki, kədərli olmasın, orada heç kim ölməsin, heç kim ağlamasın. Madam nağılbazsan, onda gözəl bir nağıl danış. O nağılda sevənlər bir-birinə qovuşsun, küsülü qardaşlar barışsın. Nağılçı mənə bir qaçış hekayəsi danış, elə bir hekayə ki, orada qaçanlar mənzil başına sağ-salamat çatsınlar, uşaqlar ölməsin, sevənlər ayrılmasın, kimsə ac qalmasın. Axırında ümid olsun, barışıq olsun. Gözəl bir nağıl danış, axırı yaxşı qurtarsın.
Hep o onmaz aydın hastalığımız: Her şeyi küçümseyeceksin, farklı konuşacaksın, önemli görünen laflar edeceksin, derin ahkâm keseceksin ki farklı ve üstün görünesin!
Geldiğim yollardan dönüyorum geldiğim yere. Yolun başlangıç noktasına varıp çemberi tamamlamak için. Çember tamamlandığında, o noktada durup düşüneceğim. Neden bu kadar yol gittim aynı noktaya varmak için? Bu soruyu sormayacağım. Çünkü yol bittiğinde, başlangıç noktası artık varış noktası olacak. Ben de, ardımda bıraktığım bütün yolların toplamı olacağım.
Efsaneleri insanlar yaratır. Çünkü kendimizi yüceltmek için efsanelere, destanlara ihtiyacımız vardır. Efsanelerle sarılıp sarmalanıp hayatın acımasızlığından, yoksunluğumuzdan kurtuluruz. Destanlarımızla bütünleşip ezikliği aşar, kahraman oluruz. Bütün halkların kahramanlara ihtiyacı vardır, ezilmemek, aşağılanmamak, direnebilmek için