... bu aydınlığı seyretmek insana üzünç veriyordu. Bu uzak buluşmalar, bu kaçamaklar, boş ve öte tarafa doğru sonsuz olan büyük ufukların arkasına kadar, her yerde aynı kargaşalığın, aynı öfkenin bulunduğunu daha iyi anlatarak kalpleri daha fazla üzüyordu. Korkunun sınır yoktu ve onlar, orta yerde yalnızdılar!!