Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
İzlanda Balıkçısı
Pierre LotiEn Eski İzlanda Balıkçısı Yorumları ve İncelemeleri
En Eski İzlanda Balıkçısı sözleri ve alıntılarını, en eski İzlanda Balıkçısı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
208 syf.
8/10 puan verdi
Öncelikle yeşilçam filmlerindeki kadar sıcak, samimi, duru ve çok naif bir aşk hikâyesi olduğunu belirtmek istiyorum. Kafanız dolu iken kışın soğukta sıcacık evinizde kahvenizi yudumlarken güzel bir aşk filmi izler gibi okuyabilirsiniz kitabı. "Yann ile Gaud"; çok yakışıklı ama fakir balıkçı Yann ile çok güzel ama zengin Gaud'un hikâyesi. Ve buna eklenen muhteşem ötesi betimlemeler...
Kitabı okurken deniz, yosun, tuz ve balık kokusu duyuyorsunuz... Denizi hissediyorsunuz.
Kitapta çok fazla betimleme olmasına rağmen hiç sıkmadı. Dili çok akıcıydı. Zaten bir süre sonra betimlemelere öyle alışıyorsunuz ki ortamı merak etmeye başlıyorsunuz.
Hikâyenin içinde ayrıca "gece yarısı güneşi görebilmek" kuzey denizindeki yaz boyunca batmayan güneş ile bütün kış boyunca hep karanlığın olması Yann tarafından Gaud'a öyle basit öyle güzel anlatılmıştı ki alıntı yapmadan da geçemedim o satırları (sanırım ben de bana bu kadar basit anlatılmasını isterdim )
Ve beni en çok etkileyen bölüm ise "denizle evlenme" oldu.
Kitap, Fransa’nın Paimpol adlı bir balıkçı kasabasında geçiyor. Bir denizci ailesi olan Gaos'lar, yıllar boyu denizde yitip gitmiş Moan'lar ve zengin bir aile olan Mevel'lerin hikâyesini anlatır. Gaos'ların oğlu Yann ile Mevel'lerin güzel kızı Gaud arasındaki aşk ile bu üç aile birbirine bağlanır. Aralarındaki sınıf farkı ve Yann'ın denize duyduğu büyük bağlılık onların birbirinden uzak tutar; aralarında her zaman deniz vardır. Fakat geçinmek için burada balıkçılığa ihtiyaç vardır. Uzak ve tehlikeli İzlanda denizlerine gitmek gereklidir. Denize dair tüm kitaplarda olduğu gibi başkahraman denizdir. Dolayısıyla deniz hem hayatın hem de ölümün sebebidir. Pierre Loti İzlanda Balıkçısı’nda şiirsel, etkileyici ve yalın bir dille acıları ve mutlulukları derinden hissetmemizi sağlayacaktır. İsimler değişse de dünyanın her yerinde yaşanabilecek bir öykü. Kuşkusuz gerçekliği su götürmez tanımlarla, ifadelerle, bir yumruk gibi boğazınıza tıkanan acılarla...Kitaplarla ve sevgiyle kalınıZ
2020'nin 50. Kitabını da okuyarak bu yılı kapatıyor ve 2021 için daha iyi bir performans diliyorum hepimiz icin.
.
Ekmeğini denizden kazananların gerçek hikayesini okumak isterseniz Pierre Loti'nin İzlanda Balıkçısı kısa ama vurucu bir eser olarak okuma listenizde mutlaka yer almalıdır.
Yakışıklı ve güçlü Yvan ile yıllarca yolunu gözlemiş güzel Gaud'un üstünden anlatılan sımsıcak bir denizci kasabası hikayesi. İnsan ilişkileri, acıları, kederleri, sevinçleri o kadar gerçekçi anlatılmış ki yazar tarafından,bir anda kitaptaki karakterlerden biri oluveriyor, yüzünüzde denizden esen sert rüzgarı hissediyor, çalıların hışırtısini duyabiliyorsunuz.
.
Fransız klasiklerinin o naif havasını her satırda hissediyor ve klasiklerin ortak noktası muhteşem tasvirlerle okumanın keyfini yaşıyorsunuz .
Tavsiye üzerine okuduğum bu güzel.kitabi ben de tavsiye ediyorum.
.
İyi okumalar.
.
#okumayadevam #okudumbitti #pierreloti #izlandabalikcisi
Bu eseri de geçtiğimiz yıl bir yayınevi için yayına hazırlarken okumuştum.
Türk dostu Fransız yazar Pierre Loti'nin "İzlanda Balıkçısı" (1886) eseri; roman değil belki, ama bir balıkçı kasabasının etrafında örülmüş, iyi bir uzun öykü. Sarsıcı bir sonla bitiyor...
Sıradan bir aşk hikayesi anlatan romanda benim asıl ilgimi çeken Loti'nin ırkçı söylemleri olmuştu:
“(…) Sepetlerinde kömür taşıyan ve bağırıp çağıran bir alay sarı benizli adamcağız, anında güverteyi işgal ettiler.
‘Yoksa Çin’e mi geldik?’ diye sordu Sylvestre, adamların maymuna benzeyen yüzlerini ve kuyruklarını görünce.
‘Hayır,’ dediler.
Etkisiz
Biraz sonu bastan belli bir kitap, daha büyüleyici bir izlanda bekledim hayalimde o şekilde bir canlanma yaratacak bir tasfir yoktu, daha çok kişilerin karakterleri ve olayları üzerinden gitti, açıkçası bazı yerlerde sıkıldım.
Bu kitabı tamamen sevebilmek için Camilla Lackberg’in kitaplarını da seviyor olmak gerektiğini düşünüyorum. Yoksa başlarda ilginizi çeken kitap ilerledikçe sıkmaya başlayacak dostlar. Çünkü bir balıkçı kasabası varken ve çok güzel anlatırken ne olduğunu tam anlatamasam da bir değişim oldu,
-Hiçbir şey olmasa bile kesin bir şey oldu-
ve bir yerden sonra da toparlanmadı yani. Aşk, savaş, hüzün derken o toparlanma bir türlü gelemedi ve kitap bitti. Takıntılıyım ben finallere zaten. Tabi pişman değilim. Pierre Loti olunca hep bir İstanbul betimlemesi bekliyor insan tabi. Eh...
Bu sefer ki aşk ise ters köşe tabi. Fakir oğlan zengin kız. Yoksa ters değil de normal miydi bu. Tabi buradan sonra bir geçmiş dönem ilişkileri ve bunun betimlemesi mi yoksa günümüz ilişkileri ve yalnızca cinsel ihtiyaçların tatmini meselesi mi? Hakkında konuşmaya değer bir durum bile göremiyorum artık.
Eğer aşka tutulursanız kitabı çok seveceksiniz zaten. Yok denizlere ve betimlemelere tutulursanız geçmiş olsun bir yerde tıkanacak. Aşkı seçin en azından kitapta da olsa güzel ilerleme var derim. Hepimize iyi okumalar dilerim..
Bir deniz subayı olan Pierre Loti nin kaleminden İzlanda geçen trajik de diyebileceğimiz bir aşk hikayesi. Kendisi de denizci olduğu için konu bir bütünlük içerisinde anlatılmış ama, betimlemeler o kadar fazla ki olayın örgüsünü kaçırıyorsunuz. Bu kadar betimlemenin içerisin de insan bir an konudan kopuyor. Bir durumu bir duyguyu anlatmak için bu kadar betimleye gerek var mı diye okurken düşünüyorsunuz.
·
Puan vermedi
Pierre Loti’nin Paimpollü denizcilerin kuzeyin mavi-gri, kasvetli, zorlu iklimine karşı, ve ondan beslenerek yürüttüğü yaşam mücadelesini anlatan enfes bir kitap.
Bu kitabı bir aşk romanı olarak anmak da bir deniz romanı olarak anmak da yerinde olur sanırım. Çünkü her ikisinin de gücü birbiriyle yarışır. Ve her ikisi birbiriyle bir gemicinin düğümüyle bağlanmış gibi iç içe.
Balıkçı Yann ve zengin kızı güzel Gaud’un aşk hikayesi romandaki buz gibi kuzey havasını ılıştıran, onun kırık-soğuk mavi görüntüsünü canlandıran bir rol oynamış sanki.
Nostaljik hikayeler okumaktan sıkılan biri olarak, bu aşk hikayesini yorulmadan ve severek okudum. Sevdiklerinden hiçbir haber alamadan beklemenin zorluğuyla, doğa karşısında çaresizlik hissiyle birleştirilmiş bir hikaye olmasından sebep belki de.
Deniz anlatımı ise, insana alıp başını denizlere açılma hissi veren destansı, şiirsel bir anlatımla aktarılmış. Bunda Pierre Loti’nin kendisinin de bir denizci olmasının payı büyük. Öyle ki, usta bir ressamın uçsuz bucaksız bir okyanusu çizmesiyle, Loti’nin bu kitabı yazması birbirine benzetilebilir. Hayal etme gücünün tümünü, berrak bir anlatımla, zengin bir üslupla, yormayan enfes betimlemelerle birleştirmiş.
İzlanda denizlerine açılan ve geri dönmeyen denizcilerin Paimbol kıyılarında uzanan belirsiz mezarları, ve sevdiklerinin birgün geri döneceği umuduyla yaşayan geride kalanların çaresizliği, insana tarifsiz bir hüzün verse de..İyi ki okudum.