Kafa Gönderileri
Kafa kitaplarını, Kafa sözleri ve alıntılarını, Kafa yazarlarını, Kafa yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir de ‘insan’ denen bu saçma sapanın gözü, sadece kapanırken (ölürken) doyuyormuş.
Sayfa 161Kitabı okudu
‘Hayat’ denen bu zırvadan hiçbir şey anlamadım doğrusu.
Sayfa 150Kitabı okudu
Hiçbir yere ait olmadım, olamadım. Olmam gerekiyor muydu? Onu da bilmiyorum!
Sayfa 127Kitabı okudu
İnsanlar topyekûn kötü olamazlardı ya!
Sayfa 62Kitabı okudu
İçimde bir çocuk var, koşmak istiyor tıpkı eskisi gibi; ancak bedenim aciz, ben acizim…
Sayfa 42Kitabı okudu
Anladım ki ölürken zengin ya da fakir olmak değiştirmiyormuş sonucu. İnsanlar sadece 'gözü açık gidenler' ve 'ötekiler' diye ayrılıyormuş. Sular çekilince de geriye yalnızca büyük taşlar kalıyormuş. Bir de 'insan' denilen bu saçma sapanın gözü, sadece kapanırken doyuyormuş.
Sayfa 161Kitabı okudu
'Hayat' denen bu zırvadan hiçbir şey anlamadım doğrusu. Hoşuma giden bir şey yaptığımda koşarak geçiyordu zaman; nefret ettiğim şeyler yaptığımda ise durarak... E, ne yapmalı peki? Zamanı durdurmak için sıkıcı şeylerle mi uğraşmalı hep? Ne saçma! Mutlu olanlar kısa yaşıyor, mutsuz olanlar uzun!
Sayfa 150Kitabı okudu
Biri arkandan kuyunu kazıyorsa geri dönmediğin sürece seni ilgilendiren bir durum yoktur ve hiç şüphen olmasın ki o kuyuya eninde sonunda onu kazan düşecektir.
Sayfa 151Kitabı okudu
Oysa 'ölüm' varsa 'insanın en büyük serveti' diye de bir şey yoktur. Hepsi ölecek çünkü, herkes...Buna rağmen yine de bir servetten bahsedilecekse bu kesinlikle 'yaşamak' olmalı.
Sayfa 120Kitabı okudu