“Herkes er ya da geç bana varacaktır!”
Bu iddialı sözler tabii ki bana değil, kapağımızı süsleyen ünlü sürrealist ressam Salvador Dali’ye ait. Ona hak vermemek elde değil, biz de dergi olarak eninde sonunda ona vardık. Eriyen saatlerine, uzun bacaklı fillerine ve ikonik bıyığına aşina olduğumuz bu ressamda daha fazlası olduğu belliydi. Çağrısına karşı koyamadık ve kapağımızda o meşhur bakışıyla siz okurlarımızı başbaşa bıraktık.
Hakkında, deli olduğunu, bu yüzden herkesin ona sanatçı muamelesi yaptığını söyleyenlerin sayısı hâlâ çok ama bu yoruma onun sözleriyle cevap vermek gerek: “O veya bu şekilde benim etkim altına girmemek güçtür. Bununla birlikte bundan, tahmin edilemeyecek kadar az gurur duyuyorum çünkü benim başarımın temel nedenlerinden biri, çok biçimli sihrimden daha da basitti: Gerçekten de günümüzde hiç şüphesiz ki işine dört elle sarılan sanatçıların başını çekiyorum.” Sadece ürettiği resimleri saymaya kalkışırsak ömrümüz yetmeyebilir ama o 85 yıllık hayatında bunları bizzat üretti.
Ürettikleri sadece resimden ibaret değildi. Heykeller, mimari yapılar ve biri günlük biri roman olmak üzere iki kitap sığdırdı ömrüne. Onun kadar üretken, onun kadar çalışkan bir sanatçı günümüzde var mı bilmiyoruz. Deli olup olmadığını bir kenara bırakıp bize bıraktığı eserlerine odaklanırsak alacağımız ders çok olacaktır.
Saklı Yüzler adlı romanının önsözünde de bu konuya değinmiştir; “New Hampshire dağlarında geçirdiğim dört ay boyunca günde aralıksız on dört saat ‘programda öngörüldüğü şekilde ama asla gevşemeden’ çalışarak Saklı Yüzler’i bitirdim. New York’a döndüm ve Morocco’da arkadaşları yeniden gördüm. Hayatları sanki dün ayrılmışız gibi, hiç ama hiç değişmemişti.”
İşte bu yüzden Salvador Dali’ye vardık; onun gibi çalışkan ve üretken bir sanatçıyı incelemek ve örnek oluşturacak yönlerini incelemek için.
