Kalp Zamanı Gönderileri
Kalp Zamanı kitaplarını, Kalp Zamanı sözleri ve alıntılarını, Kalp Zamanı yazarlarını, Kalp Zamanı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünyanın değişebileceğine inanmıyorum ama biz değişebiliriz.
"Saptığım bu yolun gül bahçesi olmayacağını biliyordum.“
Bu hayat kaçırılan fırsatlardan oluşuyor.
Hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle.
bir daha ilkbahar olmayacak.
Herkese kehanetidir bin yıllık takvimlerin.
Ama yaz, ve hani derler ya,
"yazdan kalma" diye, onlar da olmayacak-
artık hiçbir şey gelmeyecek.
asla ağlamamalısın, der bir şarkı.
Onun dışında
bir şey
diyen
kimse yok.
Kuno Raeber (Alman gazeteci) : Nerede yaşadığınız önemli mi sizin için?
Ingeborg Bachmann : Hayır, bunun benim için artık hiçbir önemi yok. Önem verdiğim tek şey, içinde mümkünse iki masanın, duvarlarında da bir sürü kitabın bulunduğu, sakin bir oda. Sürekli yeni yerler aramak, benim için ansızın son buldu. Biliyorum, söylemek istediğiniz, hep taşınmış, bazen orada, bazen burada yaşamış olmamın, çoğunlukla nerede olduğumun hemen hiç bilinmeyişinin çok kimseyi şaşırtması. Ama yerleşik olanlar gezgincilere hep hayret ederler; gezginciler de hep yerinde oturanlara hayretle bakarlar. Yerler konusunda gerekçe verebilmek kolay değildir ve bir insan neden belli bir yerde yaşamakta olduğunu bir başkasına nasıl olsa hiçbir zaman açıklayamaz. İleri sürülebileceği nedenler, kendisi için de yeterli değildir.
Önemli olan sadece bu değil, sadece konuşmak değil, ben senin yanında suskun kalmak da istiyordum.
Bir gün bir gün daha,
Lodoslu sen. Sessizlik.
yürüdü yanımızda ikinci, belirgin
bir yaşam gibi.
Kazandım, kaybettim, inandık
yavan mucizelere, göğe
ince yazılmış dal, taşıdı bizi, büyüdü
ayın çizdiği yolda, bir sabah
yükselip girdi düne, şamdanı aldık,
ağladım avucuna.
Sayfa 78
Ingeborg,
Bu yıl “belirsiz zamanda” ve geç geliyorum. Ama belki de,
doğum günü sofrana gelincik, pek çok gelincik ve bellek, bir
o kadar da bellek -iki büyük ışıl ışıl buket- bırakırken senden
başka hiç kimsenin orada bulunmasını istemediğimdendir.
Haftalardır bu anı bekliyorum.
Paul
"Elime geçmeyecek bir şeye açlık duyuyorum, her şey sığ ve tatsız, yorgun ve daha kullanılmadan yıpranmış."
"Beni Seine Nehri'ne götür, küçük balıklara dönüşene ve birbirimizi yeniden tanıyana kadar bakalım sularına."
" Biliyorsunuz, biliyorsunuz... İnsanın kendiyle, hayatla ilgili çektiği zorlukları. Deniyoruz, yan yollara, çıkmaz sokaklara sapıyoruz, her zaman doğru olmayan adımlar atıyoruz, ve yeniden çıkmaz sokaklarda buluyoruz kendimizi... "