Kara Su
Joyce Carol OatesSözler ve Alıntılar
Politikada mısın, demek ki iyimsersin.
4 Temmuz Bayramının akşamıydı. Grayling Adasının başka yerlerinde, özellikle de kuzey kıyısın da eğlentiler vardı, plajlara giden dar kumlu yollara park edilmiş araba dizileri. Daha sonra, gece karanlığı iyice bastırınca havai fişekler atılacak, gösterilerin kimileri göz alan teknikolar renklerde, zengin ve patırtılı olacaktı, Körfez'deki TV savaşına benzer.
Kelly Kelleher kendisinin, Senatörün Başkanlık kampanyasında çalıştığını görür gibi oluyordu.
Dört bir yanlarında keskin, yosunlu bir batak kokusu, rutubet ve çürümüşlük, kara toprak, kara su kokusu. Atlas Okyanusunun ince, gün doğulu esintilerle karaya vuran temiz, ayaz kokusu uzaklarda kalmıştı sanki, bir anı gibi. Dalgaların sesi de duyulmuyordu buradan. Yalnızca gece böcekleri. Bücür kalmış, sarmaşık yüklü ağaçlardaki rüzgar.
İnsan böyle bir yerde suyun sığ olmasını beklerdi, nihayet bir hendek. Kenardaki korkuluğun daha sağlam olmasını beklerdi insan. Böylesine apansız, böylesine hoyratça ve çaresiz, suya gömülmeyi bekle mezdi, yapışkan çamur gibi kapkara, kekre lağım kokulu bir su.
işte bir yatağın üzerinde reha vetle uzanmış yatan güzel kadın, o uzun, dalga dalga kızıl saçlar yastıklara sere serpe yayılmış, pürüzsüz ten ağiatacak kadar güzel,
Senatörün alabildiğine coşkulu bir sabırsızlıkla sürdüğü kiralık Toyota adsız işaretsiz toprak yolda son hızla ilerliyor, virajları başı dönermişçesine yalpalayıp kayarak alıyordu, derken birden, aniden, nasıl oldu bilinmez, yoldan çıktı, çağıltılı, kapkara suyun içinde takla atarak yolcu tarafına doğru yattı ve hızla batmaya başladı.
"Ölecek miyim?.. Bu şekilde?"