Karanlığın Soluğu
Maxime ChattamSözler ve Alıntılar
"Hepimiz şu ya da bu an savunmasız oluruz. Yalnız yaşarız ve bu durumda, bir gece uykudayken, becerikli ve sessiz biri kolaylıkla eve girebilir. Böylelerini durdurabilecek bir kilit yoktur. Yalnız yaşamasak bile, hepimizin tek başımıza kaldığı dönemler vardır, işte bu dönemlerde savunmasızlığımız da artar. Bazen bu savunmasızlık zirveye yükselir, bunun için insanın alışkanlıklarını bilmek yeterlidir. Gece ya da sabah erken, daha tam uyanmamışken, otoparkta, herkesten uzakta, akşam, haftalık antrenmandan ya da bir toplantıdan dönerken, parka koşmaya giderken, geceyarısı çocuğunu almak için bir arkadaşın evine uğrarken. Ya da haftanın herhangi bir günü, komşulardan hiçbiri evinde değilken ve elektrik şirketinin görevlisi sandığı bir yabancıya kapıyı açarken... Birkaç saniye bile yeter. Çok çok, bir dakika. Herkesin gardının düştüğü bir an vardır mutlaka. Ve zeki, tecrübeli, hazırlıklı biri için, ne zaman ve nasıl vuracağını belirlemek uzun sürmez. İşte o zaman öteki için çok geçtir."
Ve sonra bir gün, çok değer verdiğiniz birini kaybedince, yalnızlığın nasıl dibi görünmez bir uçurum olduğunu anlıyorsunuz.
Ve gülüşü dayanılmaz oldu.
Bütün katilleri ilk cinayetlerinde tetikleyen bir şey vardır.Çoğu kez, para sorunu, işten çıkarılma, duygusal bir ayrılık ya dayakında gelecek bir çocuk gibi, "normal" insanlar için aşılamazgörünmeyen bir strestir bu. Oysa bu gibi insanlarda bu, baskıyıdaha da artıran, fazladan bir strestir ve bu yüzden patlayıp harekete geçerler. Daha sonraki cinayetlerinde, böyle bir tetiklemeyegerek kalmaz, eşiği aşmışlardır artık.