Karar Anları
George W. BushKarar Anları Gönderileri
Karar Anları kitaplarını, Karar Anları sözleri ve alıntılarını, Karar Anları yazarlarını, Karar Anları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Don,2004 sonbaharında bir gün ciddi bir haberle geldi bana.Amerikan askerleri,emirlere ve askeri yasalara aldırmayarak Ebu Gureyb adlı bir Irak hapishanesinde Iraklı tutuklulara kötü davranıyor,şiddet uyguluyorlardı.Birden midem bulandı,hastalanır gibi oldum.Ülkemiz ya da askerlerimiz oraya bunun için gitmemişti.Suçlular askeri mahkemelerce cezalandırıldı ama Amerika’nın saygınlığı da ciddi darbe yedi.Ben bunu başkanlığımın kötü bir dönemi olarak gördüm.
Seçmenleri etkilemek için dini kullanan politikacılara ben de kuşkuyla bakardım.Halk içinde siyaset yaparken Metodist,Yahudi dini ya da Müslümanlara uygun bir yaklaşım sergilemeye inanmıyordum.Din konusunda özendirme yapmak bir hükümetin görevi değildi.Teksas eyalet valisi olarak din konusuna hiç girmemiştim ve kuşkusuz bir başkan olarak da yapmayacaktım bunu.
Başkanlık seçimlerinde aday olma fikri kafamda zamanla gelişmeye başladı.Aday olmamı isteyen,beni teşvik eden çok insan vardı;bunu bazıları ülke çıkarları,bazıları da yarışta kazanacağımız zaferi görmek için istiyordu. ”Sen bu yarışı kazanabilirsin,başkan olabilirsin.” sözünü çok duydum.Bunu duymak beni gururlandırıyordu elbette ama kararlarımı başkalarının kazanıp kazanmayacağım konusundaki düşüncelerine göre veremezdim.Temel soru,adaylığa hazır olup olmadığım,bu konuda ne hissettiğimdi.
Seçim akşamı geldi ve babam kazanamadı.Bill Clinton oyların yüzde 43’ünü aldı.Babam ise 37.4’te kaldı.George Bush’a gitmesi gereken milyonlarca oyu almasına rağmen,Ross Perot %18.9’da kaldı.Babam yenilgiyi her zamanki nezaketiyle doğal karşıladı.Hemen o akşam Bill’i arayıp kutladı,Amerikan tarihinin kurulması zor dostluklarından birisinin temelini attı.
1992’de Demokrat adayın Arkansas’tan Bill Clinton olduğu anlaşıldı.Clinton babamdan yirmi iki yaş daha genç ve ben de ondan altı hafta büyüktüm.Kampanya Amerikan siyasetinde bir jenerasyon değişikliği yaşandığını gösteriyordu.O güne kadar,Franklin Roosvelt’ten beri her başkan 2.Dünya Savaşı’na asker ya da komutan olarak katılmıştı.1992’de seçmenlerin büyük çoğunluğu gençler oluşturuyordu ve tabii onlar da kendi kuşaklarından birisini destekleyeceklerdi.Clinton babamın dış politikasını eleştirmeyecek kadar zeki bir adamdı.Ülkedeki ekonomik sıkıntının farkındaydı ve kampanyasını zayıf ekonomi üzerine oturttu.