Kayalı Bahçe
Nikos KazancakisEn Beğenilen Kayalı Bahçe Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen Kayalı Bahçe sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Kayalı Bahçe kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.En büyük günah affetmektir..
Sayfa 102Kitabı okuyor
O akşam anladım ki zevk, beyaz ırkın taptığı altın efsane, yani bedenî haz, dostların karşılıklı olarak birbirini tamamlaması, arkadaşlık veya başka saçmalıklar değildir. Zevk, söylenmeyen mücadele, iki dostun dinmez nefreti yani, dünyayı yaratan dünyevî iki düşman kuvvettir: yükselen ve inen kuvvet.
Sayfa 135Kitabı okudu
Bir an havada yuvarlanıyor, soluyorum, yüreğim çarpıyor, aklım ışıldıyor ve bir de toprak açılıyor; ben de kayboluyorum.
Sayfa 70Kitabı okudu
Bizim doğmamızla beraber geriye dönüş de başlar; hareket etme ile geri dönme aynı andadır; biz her an ölürüz. Bunun için şöyle denmiştir: Hayatın hedefi ölümdür.
Fakat, bizim doğmamızla beraber yaratma, sentez yapma, maddeyi hayat haline sokma çabamız da başlar; her an doğarız. Bunun için, geçici hayatın hedefi ölümsüzlüktür.
Sayfa 62Kitabı okudu
Karanlık bir uçurumdan geliyor, karanlık bir uçurumda son buluyor, aradaki ışıklı zamana da HAYAT adını veriyoruz.
Sayfa 62Kitabı okudu
Buddha, İsa, Dionissos birdir: insan, çabalayan fani tanrı.
Sayfa 60Kitabı okudu
Bazen akşama doğru yüreğime bir keder gölgesi çökerdi. Nereden geliyordu? Yalnızlığın büyük derinliklerinden.. Ürperdim. Fakat birden silkinir, gündüz gördüğüm güzel şeyleri seferber ederdim ve kara gölge silinirdi.
Sayfa 56Kitabı okudu
Hayat, büyük bir ihtirasla yanmıyorsa, kapalı bir koro içinde, başkaları ile beraber, gerçek bir işkence veya yavaş düşüş olabilir.
Sayfa 42Kitabı okudu
“Bir ikindi vakti, kör bir kalabalığın içinde Nara’da, Buddha bana bir işarette bulundu ve karşılıklı birbirimize gülümsedik. Alçak sesle bana şunu itiraf etmişti: Hiçbir şey var değildir! Ne hayat, ne ölüm! Madde ile akıla, birbirini kovalıyan, birleşen, doğuran, yok olan, namevcut iki sevda hayalî olarak bak ve şöyle söyle: Bunu istiyorum! Mutluluk’un en büyük kalesi HİÇ’in üzerinde son buluyor; ben böyle yürüyordum…”
Sayfa 23Kitabı okudu
…”Hayatım mı? Kıt’alar içinde kan renginde bir çizgi. Boş havada hasret çekip kaybolan bir ruh. Basılmış kâat üzerine açık seçik itirafta bulunmaktan başka bir şey yapamıyan ve lokma lokma domuzlara atılan bir ruh. Bir yazar. Kâat ve
mürekkepten ibaret bir hayat! Alçak sesle cevap verdim:
- Hiç!..”
Sayfa 23Kitabı okudu