Kelebekler ışığı sever. Işığa koşup, aşkı uğruna ateşte yanmaktan çekinmez. Kelebek, bu yönüyle divan edebiyatının en vazgeçilmez, en gözde malzemesidir. Şair, "Pervane misali ateşe yandım", der.
İnsanlar da karanlıkta kalan kelebekler gibi her gördükleri ışığa koşarlar. Kendisini yakıp yakmayacağının hesabını yapmaktan bile aciz varlıklar için önemli olan ışıktır.
Hakikati bulmaya çabalayan herkes için bu geçerlidir. Oysa... ışığı ararken yanma ihtimali de vardır.
İşte ışıktan yararlandığı halde yanmayanların kafesidir, "Risale-i Nurlar". Hem aydınlığımızdır, hem sığınağımız, hem dengemiz..