“Kendimetre bir pusula olarak düşünülebilirdi, doğru yönde olup olmadığını sana gösteren. Ancak kendilik diyarına giderken aşılması gereken köprüden düşmeden geçebilmek için tek başınalığa ihtiyacın vardı. Sırtında, kucağında, aklında birileri varsa geçemiyordun. Yalnızlık gerekliliğini anlamadan tesadüfen de olsa, bilerek de olsa köprüye çıkabilenler her seferinde düşüyorlardı.”
Kurgu ama aslında değil, roman ama yine değil, kişisel gelişim asla değil. Kendililiğin önemine vurgu yapan çok farklı bir kitap Kendimetre. İsmi gibi nevi şahsına münhasır. Tamamen şans eseri bir marketin kitap reyonunda bir sepettin içerisinde ötekileştirilmiş kitaplara bakarken kesişti yolumuz. İyi ki de kesişmiş. Okuduğum her cümlesinde düşündüren, bir labirentin içerisindeymiş gibi hissettiren, muhtemelen farklı yaşlarımda elime alıp okuduğumda farklı anlamlar çıkabileceğim, çoğu sayfasında altını çizip yanlarına notlar aldığım çok ama çok keyifle okuduğum bir kitaptı. Kitap içeriğiyle ilgili ne yazarsam spoiler olacağından artık susuyorum, okusanız seversiniz bence.
