Kim olduğunuzu bilmediğinizi düşünün; nasıl bir duygudur bu sizce? Boşluk ve merak... İnsan, o an ki yaşantıdan memnunsa kurcalamaz ya da tüm gayreti ile kimlik arayışına girer. Öyle bir durumla karşılaşsam ne yaparım bilemiyorum ama Arkaş'ın yerinde olmayı bilinçsizken çok ister, bilinçlenince hiç istemezdim.
Kafa karıştırdığımı biliyorum ama o kadar yoğun duygular içinde yazıyorum ki bu satırları, Arkaş'ın satırlarından sonra kendi kelimelerimi o kadar yetersiz buluyorum ki, nasıl cümleler kuracağımı bilemiyorum. Artı böylesi derin ve sarsıcı sonu olan bir kitaptan hemen sonra, büyüleyici mısraları olan harikulade bir şiir dinlemiş olan, şiir aşığı benim haliyeti ruhiyemi düşünüp, bu defalık mazur görün.
Kitabın konusuna kısaca değinecek olursak; kitap kim olduğu çevresince ve hatta kendince de bilinmeyen Arkaş olarak seslenilen bir gencin günlüğününden oluşuyor. Arkaş önceleri bu durumdan memnunken, sonraları zihnindeki perdenin kalkıp, geçmişini öğrenmenin isteğini duymaya başlıyor. Ve bu sürede kendisinin insanlarla iletişimdeki izlediği yolu ve tarzını, gerekçelerini anlatıyor.
Hayat, insanlar ve yalnızlık üzerine öyle derin ve eşi benzeri olmayan söylemlerle dolu ki, Arkaş'a hayran olmamak elde değil.
Sevgili #ruhyazarım Halil Cibran' ın öğrencisi olduğunu öğrendiğim ve kalemine hayran kaldığım Mihail Nuayme'yi; fikirlerine ve kalemine saygı duyduğum, kıymetli yazarlarımızdan Mehmet Doğu Kaya sayesinde tanımış oldum. Kitap kesinlikle 'iyi ki okudum' dediklerim arasında yerini aldı. Son olarak kitabın yanında benden size bir tavsiye; önsözü kesinlikle önce okumayın.
