Önsözde rastlaştım kendimle, şöyle diyordu; "İnsan eksik ya da tamamlanmamış bir varlıktır." Yaşantım süresince varlığından bir memnun bir rahatsız olduğum sancıları hep taşıdım fakat kaç doğum yaptım saymadım. İçerisine doğduğum zamanı, çok zaman önceden benimsenmiş kurallarını, kaidelerini, yasaklarını- adına ne derseniz deyin- bir türlü üzerime giymedim. Kafamın içinde, sürekli kendi ile meşgul bir yaratıkla yaşadım, yaşıyorum... Derdi dönüşmek, gelişmek, sevmek, olabildiğince sevmek ve bir noktada oluşunu dinamik tutmak olan. Kendimce sıyrıldığım, başkaldırdığım, beni sınırlayan, duvarlar ören ne varsa karşısına kendi iyimi, kendi şefkatimi, kendi duygularımı koydum. Ve işte okuduğum kitaptan bir alıntı;
"Birbirimize neden olduğunu tam bilemeden dayattığımız 'sakın yapma!' larımızın, farkında olmadan yaşamımızın merkezine koyduğumuz öfkemizin, kişisel çıkarlarımızın, kendi 'cehennemimizin' yahut vurdumduymazlığımızın bizi yönlendirmesine izin vererek bir ve birarada bir yaşam için kendimizi değiştirmek yerine soluğu sözüm ona ahlak dünyasında alıyoruz."
Bu kitapla birlikte, yürüdüğüm yola inandım. Sesimin doğada karşılığı bir çığlığı işittim. Kalbimde taşıdığım baki aşkın; doğruya, iyiye, iyinin de ötesine taşıyan gücüm olduğunu farkettim. Ve tüm kalıpları yıkmaya, tüm sınırları aşmaya, tüm kabulleri devre dışı bırakmaya karar verdiğim zamana yolculuk ettim. Dedim ki; Evrende her şeyin bir nedeni var. Bu kitapla tanışmamın bir nedeni var!
Ve kitabın sonunda dans ettim. Coşkuyla..
