Kent İmgesi
Kevin LynchSözler ve Alıntılar
Mimarlık, bütün bir çevrenin görünür kılınmış biçimidir.
Her bir birey kendi imgesini yaratır ve taşır.
kimi parmağında, kimi boynunda, kimi de salt varoluşuyla.
Bir yere ulaşmak için bütün vaktinizi harcadıktan sonra, o noktaya ulaştığınızda aslında boşa çaba sarf ettiğinizi fark etmeniz gibidir kent.
İlkel insan, algisını yaşadığı peyzaja adapte ederek çevresel imgesini geliştirmek zorunda kalmıştır. Çevresindeki küçük değişiklikleri ancak taş yığınları, isaret ateşleri veya ağaçların gövdelerine kazıdığı işaretlerle belirleyebilirken, görsel anlaşılırlık veya görsel ilişkilendirmeler ancak dinsel alanlar ya da evler etrafında gelişebilmektedir. Yalnızca güçlü uygarlıklar, bütüncül çevrelerini belirli bir ölçekte değiştirmeye başlayabilirler. Büyük ölçekli fiziksel çevrelerin yeniden yapılandırılması ancak son zamanlarda mümkün olabilmektedir; bu yüzden de çevresel İMGELENEBİLİRLİK yeni bir konudur.
Hiçbir şey kendiliğinden deneyimlenemez. Çevresiyle her zaman bağları olmalıdır, kendisini meydana getiren olaylar dizisiyle, geçmiş deneyimlerin hatırasıyla algılanabilir.
Her kentin, kişilerin bireysel imgelerinin bir araya gelmesiyle oluşan bir “halk imgesi” var gibidir veya çok sayıda kentlinin oluşturduğu bir dizi “halk imgesi”nden bahsedilebilir. Bu tür grup imgeleri, birey çevresiyle sağlıklı ilişkiler içindeyse ve diğer kentlilerle işbirliğine hazırsa gereklidir. Her bir kişinin algısı biriciktir, ancak, bu algının grup imgeleriyle hiçbir bağlantısı olmayabilir. Yine de “halk imgesi”ne yaklaşır. Bu imge de değişik çevrelerde bazen zorlayıcı, bazen tümünü kapsayıcı bir şekilde gelişebilir.
Sayfa 52
Bütün bunlardan çıkan sonuç, en değerli imgenin güçlü bir bütüncül alana en çok Yaklaşan imge olduğudur: yoğun, değişmez ve canlı; her tür öğeyi ve form karakteristiklerini bir arada barındıran ve yoğunlaşmaları zayıf olmayan, duruma göre zincirleme veya hiyerarşik olarak düzenlenebilen imgeler.