"Her gülümsemenin sahte olduğuna inanır olmuştu. Başta insanlar olmak üzere diğer tüm mahlûkatlara iyi davranmak gerektiği,onun için bir şey ifade etmiyordu."
"Susuyordu, konuşmuyordu. Konuşmak gelmiyordu içinden, boğazı düğüm düğümdü... Ağlamak da kar etmeyecekti bunu biliyordu. İçine çekti tüm çaresizliğini."
Hiçbir şeyin önemi kalmamıştı artık,bu zamana kadar bildiği, sevdiği, bağlandığı hiçbir şeyin önemi yoktu. Bu zamana kadar var olmuş olmanın yaşamış olmasının da önemi yoktu."