Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Kıran Resimleri

İnci Aral

Öne Çıkan Kıran Resimleri Gönderileri

Öne Çıkan Kıran Resimleri kitaplarını, öne çıkan Kıran Resimleri sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Kıran Resimleri yazarlarını, öne çıkan Kıran Resimleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölüm bu olmalıydı. Bu karanlık, bu bitkinlik, bu sessizlik ve bu korkunç yalnızlık…
Reklam
112 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
6 günde okudu
1978 yılının 19 -24 Aralık'ı... Türkiye tarihinin kanla yazıldığı kara günler... Yaşamdan korkunç bir biçimde kopartılmış 105 insan... Maraş Katliamı... Kıran Resimleri İnci Aral'ın 1983 Nevzat Üstün Öykü Ödülü sahibi kitabı. Kitabın çıkış noktası Maraş Katliamı. O zamanlar genç bir yazar olan İnci Aral Maraş’ta yaşananlardan bir yıl
Kıran Resimleri
Kıran Resimleriİnci Aral · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2012273 okunma
Hiç unutmamıştı o şarkıyı bir daha. Her duyuşunda o ana geri dönmüştü.
Herkes herkesi tanır. Çoğu akrabadır. Kaçgöç yoktur. Rahat, neşeli, sevecen insanlardır. Topluca yaşarlar. Geceleri bir araya gelip dertleşirler, kadın-erkek diz dize oturur şakalaşırlar. Çocuklarını okutmayı önemserler. Birbirlerine kirve olup kız alır, kız verirler. Kimseyle bir alıp veremedikleri yoktur, iyilikleri gizleyip tutar, kötülükleri tez unuturlar. Sevdaları kutsaldır, gönülleri geniş. İnançları ezilip sürülenlerin mezhebidir, acıları yüzyılların acısı.
İnci Aral
"Evler, dükkanlar, camlar, tahtalar onarılırdı elbet. Peki ya insanlar? Ya onların yaraları, yıkıntıları, yangınları? Ya gidip de dönmeyenler, kalanlar?"
Reklam
"Bu memleketin yok mu bir emniyet müdürü, valisi? Başımızda kimse yok mu? Bu polisler, bu askerler ne durur da böyle dinlenirler? Bu cipler, bu arabalar bizim değil mi de bomboş yatarlar burda, yaralımız, yanmışımız, ölenimiz kalanımız taşınmak isterken. Ne beklersiniz, ha şurda milleti kırar geçirirlerken daha ne durursunuz? Hani hanginiz bakansınız? Emir verin de asker gelsin tutsun katilleri, kurtarsın canları artık..."
Sayfa 57 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Evler, dükkanlar, camlar, tahtalar onarılırdı elbet. Peki ya insanlar? Ya onların yaraları, yıkıntıları, yangınları? Ya gidip de dönmeyenler, kalanlar?
Yaşamımızın ve inancımızın ayrımı nerede keskinleşti? Nasıl, ne zaman, kim yaptı bunu? Erkeklerimizle aynı kahvede tavla oynayan adamlar değil mi bunlar? Ne zaman biriktirdiler bu hıncı içlerinde, kim doldurdu? Kim kine ne yaptı? Aynı tarlada çapa sağladığımız gençler değil mi bu gölgeler, aynı bayramları bölüştüğümüz, aynı düğünlerde oynadığımız, eşimiz, dostumuz, kirvemiz? Şimdi ne istiyorlar?
"Sakin olun, adalet yerini bulur. Adalet bakanıyım ben bak söz veriyorum..." "Adalet ha?" Ansızın uzanıp yakasını kavradı bakanın. Afallamış, donakalmış bir yığın insanın ortasında olanca gücüyle silkeledi onu. Nicedir içinde biriktirdiği yağmur sağanak halinde yüzüne inerken tükürürcesine bağırarak itip bıraktı: "Seni adaletsiz!"
Sayfa 58 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
348 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.