Kıran Resimleri
İnci AralSözler ve Alıntılar
Hiç unutmamıştı o şarkıyı bir daha. Her duyuşunda o ana geri dönmüştü.
Sayfa 77Kitabı okudu
Ölüm bu olmalıydı. Bu karanlık, bu bitkinlik, bu sessizlik ve bu korkunç yalnızlık…
"Bu memleketin yok mu bir emniyet müdürü, valisi? Başımızda kimse yok mu? Bu polisler, bu askerler ne durur da böyle dinlenirler? Bu cipler, bu arabalar bizim değil mi de bomboş yatarlar burda, yaralımız, yanmışımız, ölenimiz kalanımız taşınmak isterken. Ne beklersiniz, ha şurda milleti kırar geçirirlerken daha ne durursunuz? Hani hanginiz bakansınız? Emir verin de asker gelsin tutsun katilleri, kurtarsın canları artık..."
Sayfa 57 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Evler, dükkanlar, camlar, tahtalar onarılırdı elbet. Peki ya insanlar? Ya onların yaraları, yıkıntıları, yangınları? Ya gidip de dönmeyenler, kalanlar?
Sayfa 62Kitabı okudu
Herkes herkesi tanır. Çoğu akrabadır. Kaçgöç yoktur. Rahat, neşeli, sevecen insanlardır. Topluca yaşarlar. Geceleri bir araya gelip dertleşirler, kadın-erkek diz dize oturur şakalaşırlar. Çocuklarını okutmayı önemserler. Birbirlerine kirve olup kız alır, kız verirler. Kimseyle bir alıp veremedikleri yoktur, iyilikleri gizleyip tutar, kötülükleri tez unuturlar. Sevdaları kutsaldır, gönülleri geniş. İnançları ezilip sürülenlerin mezhebidir, acıları yüzyılların acısı.
Sayfa 12Kitabı okudu
İnsan dediğin her bir acıya dayanmalı, pes etmemeli. Sarmalı yarasını. Ezilip gittikçe tepesine biniyorlar işte.
Sayfa 22 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Oysa tüm dünyayı ve insanları sarmalayan bir sevgi yumağı taşıyordu içinde. Yorulmadan ve kimselere belli etmemeye çalışarak.